رضا داوری اردکانی ( زاده ۱۵ خرداد ۱۳۱۲ در اردکان ) ، فیلسوف و اندیشمند ایرانی و استاد بازنشسته گروه فلسفهٔ دانشگاه تهران است. او از ابتدای تأسیس فرهنگستان علوم ( ۱۳۶۸ ) عضو دائم این فرهنگستان است و همچنین از سال ۱۳۷۷ تا مرداد ۱۴۰۲ ریاست آن نهاد را بر عهده داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
او بیش از هفتاد عنوان کتاب در حوزه های مختلف اندیشه ای منتشر کرده است و از چهره های شاخص در حوزه نظریه پردازی فرهنگی و اندیشهٔ فلسفی ایران به شمار می آید. او همچنین عضو سابق شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو فعلی شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است. داوری اردکانی یکی از افراد منتخب در جشنواره چهره های ماندگار جمهوری اسلامی ایران است.
داوری اردکانی از متفکران بحث برانگیز سال های پس از انقلاب اسلامی ایران بوده است و گاه به عنوان «فیلسوف جمهوری اسلامی» از او یاد می شود. او یک طرف درگیری معروف هایدگری - پوپری در ایران دهه ۷۰ بود؛ که پوپری هایی چون عبدالکریم سروش او را به دشمنی با آزادی و دفاع از خشونت متهم می کردند. وی با رد این اتهامات اعلام می کرد که علم و آزادی چیزهایی نیستند که بتوان آنها را رد و انکار کرد. سخن او این است که لیبرال دموکراسی و مخصوصاً نئولیبرالیسم با اعتقاد به حکومت دینی جمع نمی شود.
رضا داوری اردکانی زاده خردادماه ۱۳۱۲ در اردکان یزد است. او تا دوره متوسطه را در اردکان گذراند و در سال ۱۳۳۰، از دانش سرای مقدماتی اصفهان دیپلم گرفت و به استخدام وزارت فرهنگ درآمد. داوری اردکانی از سال ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۴ در مدرسهٔ صدر اصفهان که جزو حوزهٔ علمیه اصفهان بود مقدمات صرف و نحو عربی و فقه و اصول را آموخت. در سال ۱۳۳۴، در رشته فلسفه وارد دانشگاه تهران و در سال ۱۳۴۶، موفق به اخذ مدرک دکتری شد. عنوان رسالهٔ دکتری وی «حکمت عملی افلاطون و ارسطو و تأثیر آن در فلسفه سیاسی فارابی» به راهنمایی یحیی مهدوی بود. از استادان او می توان به بدیع الزمان فروزانفر، محمد فاضل تونی، سید کاظم عصار، غلام حسین صدیقی، یحیی مهدوی، علی اکبر سیاسی، محمدباقر هوشیار، صدیق اعلم، مظفر بقایی، جلالی، محسن هشترودی و احمد فردید اشاره کرد.
داوری اردکانی در سال ۱۳۶۲، به درجه استادی دانشگاه تهران نائل آمد. او همچنین در سال تحصیلی ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱، در دانشگاه سوربن پاریس، در سال تحصیلی ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ در دانشگاه کمبریج انگلستان و در سال تحصیلی ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ در دانشگاه جان هاپکینز آمریکا به مطالعه و پژوهش پرداخته است.
... [مشاهده متن کامل]
او بیش از هفتاد عنوان کتاب در حوزه های مختلف اندیشه ای منتشر کرده است و از چهره های شاخص در حوزه نظریه پردازی فرهنگی و اندیشهٔ فلسفی ایران به شمار می آید. او همچنین عضو سابق شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو فعلی شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است. داوری اردکانی یکی از افراد منتخب در جشنواره چهره های ماندگار جمهوری اسلامی ایران است.
داوری اردکانی از متفکران بحث برانگیز سال های پس از انقلاب اسلامی ایران بوده است و گاه به عنوان «فیلسوف جمهوری اسلامی» از او یاد می شود. او یک طرف درگیری معروف هایدگری - پوپری در ایران دهه ۷۰ بود؛ که پوپری هایی چون عبدالکریم سروش او را به دشمنی با آزادی و دفاع از خشونت متهم می کردند. وی با رد این اتهامات اعلام می کرد که علم و آزادی چیزهایی نیستند که بتوان آنها را رد و انکار کرد. سخن او این است که لیبرال دموکراسی و مخصوصاً نئولیبرالیسم با اعتقاد به حکومت دینی جمع نمی شود.
رضا داوری اردکانی زاده خردادماه ۱۳۱۲ در اردکان یزد است. او تا دوره متوسطه را در اردکان گذراند و در سال ۱۳۳۰، از دانش سرای مقدماتی اصفهان دیپلم گرفت و به استخدام وزارت فرهنگ درآمد. داوری اردکانی از سال ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۴ در مدرسهٔ صدر اصفهان که جزو حوزهٔ علمیه اصفهان بود مقدمات صرف و نحو عربی و فقه و اصول را آموخت. در سال ۱۳۳۴، در رشته فلسفه وارد دانشگاه تهران و در سال ۱۳۴۶، موفق به اخذ مدرک دکتری شد. عنوان رسالهٔ دکتری وی «حکمت عملی افلاطون و ارسطو و تأثیر آن در فلسفه سیاسی فارابی» به راهنمایی یحیی مهدوی بود. از استادان او می توان به بدیع الزمان فروزانفر، محمد فاضل تونی، سید کاظم عصار، غلام حسین صدیقی، یحیی مهدوی، علی اکبر سیاسی، محمدباقر هوشیار، صدیق اعلم، مظفر بقایی، جلالی، محسن هشترودی و احمد فردید اشاره کرد.
داوری اردکانی در سال ۱۳۶۲، به درجه استادی دانشگاه تهران نائل آمد. او همچنین در سال تحصیلی ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱، در دانشگاه سوربن پاریس، در سال تحصیلی ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ در دانشگاه کمبریج انگلستان و در سال تحصیلی ۱۳۶۹ و ۱۳۷۰ در دانشگاه جان هاپکینز آمریکا به مطالعه و پژوهش پرداخته است.
