رصعه

لغت نامه دهخدا

( رصعة ) رصعة. [ رَ ص َ ع َ ] ( ع اِ ) واحد رصع. یک زنبور عسل خرد. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ) ( از تاج العروس ). همانطور که در ماده «رَصَع» گفته شد مؤلف منتهی الارب و به تبع او صاحب ناظم االاطباء و آنندراج ، «نحل » را به تصحیف «نخل » خوانده و یک خرمابن ریزه معنی کرده اند که نادرست است. رجوع به متون مذکور شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس