رصدخانه موج گرانشی با تداخل سنج لیزری ( به انگلیسی: Laser Interferometer Gravitational - Wave Observatory ) که به اختصار لایگو ( به انگلیسی: LIGO ) نیز نامیده می شود، یک آزمایش بزرگ فیزیکی با هدف آشکارسازی مستقیم امواج گرانشی است. در سال ۱۹۹۲ مشترکاً توسط کیپ تورن و رونالد درور از مؤسسه فناوری کالیفرنیا ( کَلتِک ) و رینر وایس از مؤسسه فناوری ماساچوست ( MIT ) بنا شد. لیگو پروژه مشترکی بین دانشمندان MIT، کَلتِک و بسیاری دانشگاه ها و دانشکده های دیگر است. پشتیبان مالی آن بنیاد ملی علوم است که با هزینه ۳۶۵ میلیون دلار ( سال ۲۰۰۲ ) ، بزرگترین پروژه این سازمان است. [ ۱] [ ۲]
آزمایشی که در این رصدخانه انجام می شود تقریباً مشابه آزمایش مایکلسون - مورلی است. این پروژه، از دو آشکارساز استفاده می کند. یکی از آنها در ایالت واشنگتون و دیگری در لوئیزیانا قرار گرفته؛ برای حس کردن انحراف فضا زمانی که یک موج گرانشی از زمین می گذرد. هر آشکارساز به شکل یک L خیلی بزرگ است، با دو بازو به طول ۴ کیلومتر. نور لیزر درون هر بازو به طور مرتب بازتاب می شود. یک ساعت اتمی بسیار دقیق، مدت زمانی که طول می کشد نور به انتهای بازو برود و برگردد را اندازه می گیرد. در حالت عادی، هر دو بازو به یک طول هستند، و بنابراین نور یک زمان مشخص طول می کشد که از آنها عبور کند. به همین دلیل، زمانی که دو پرتو از بازوها بازتاب می شوند، یک شکل یکسان دارند و می توان آنها را روی هم انداخت تا هم دیگر را خنثی کنند ( تداخل ویرانگر ) . اگر یک موج گرانشی از میان آن عبور کند، هر چند طول بازوها تغییر می کند، اما این موج در یک جهت است و بنابراین، بازوها دیگر طول برابر ندارند. ( با توجه به اینکه طبق نظریه نسبیت، سرعت نور برای هر مرجعی ثابت است ) پس نور زمان متفاوتی طول می کشد تا از هر بازو عبور کند و دیگر هم دیگر را کامل از بین نمی برند. سپس با تحلیل موج به دست آمده از ترکیب این دو موج، اطلاعات موج گرانشی را به دست می آورند. از روی تداخل، پژوهشگران می توانند طول نسبی دو بازو را در حدود ۱/۱۰۰۰۰۰ قطر پروتون حساب کنند. البته به دلیل دقت بالا، مشکلات فراوانی وجود دارد و پژوهشگران باید لرزش هایی مثل زمین لرزه، ترافیک و … را در نظر بگیرند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآزمایشی که در این رصدخانه انجام می شود تقریباً مشابه آزمایش مایکلسون - مورلی است. این پروژه، از دو آشکارساز استفاده می کند. یکی از آنها در ایالت واشنگتون و دیگری در لوئیزیانا قرار گرفته؛ برای حس کردن انحراف فضا زمانی که یک موج گرانشی از زمین می گذرد. هر آشکارساز به شکل یک L خیلی بزرگ است، با دو بازو به طول ۴ کیلومتر. نور لیزر درون هر بازو به طور مرتب بازتاب می شود. یک ساعت اتمی بسیار دقیق، مدت زمانی که طول می کشد نور به انتهای بازو برود و برگردد را اندازه می گیرد. در حالت عادی، هر دو بازو به یک طول هستند، و بنابراین نور یک زمان مشخص طول می کشد که از آنها عبور کند. به همین دلیل، زمانی که دو پرتو از بازوها بازتاب می شوند، یک شکل یکسان دارند و می توان آنها را روی هم انداخت تا هم دیگر را خنثی کنند ( تداخل ویرانگر ) . اگر یک موج گرانشی از میان آن عبور کند، هر چند طول بازوها تغییر می کند، اما این موج در یک جهت است و بنابراین، بازوها دیگر طول برابر ندارند. ( با توجه به اینکه طبق نظریه نسبیت، سرعت نور برای هر مرجعی ثابت است ) پس نور زمان متفاوتی طول می کشد تا از هر بازو عبور کند و دیگر هم دیگر را کامل از بین نمی برند. سپس با تحلیل موج به دست آمده از ترکیب این دو موج، اطلاعات موج گرانشی را به دست می آورند. از روی تداخل، پژوهشگران می توانند طول نسبی دو بازو را در حدود ۱/۱۰۰۰۰۰ قطر پروتون حساب کنند. البته به دلیل دقت بالا، مشکلات فراوانی وجود دارد و پژوهشگران باید لرزش هایی مثل زمین لرزه، ترافیک و … را در نظر بگیرند. [ ۳]
