رُصافی، معروف (بغداد ۱۸۷۷ـ همان جا ۱۹۴۵) (Rusafi, Maruf)
از پیش گامان شعر معاصر عربی. پس از تحصیلات مکتبی مقدماتی، سه سال در مدرسۀ نظامی رُشیدیّۀ بغداد درس خواند. دوازده سال نیز نزد شُکری الآلوسی درس دین و زبان آموخت. آموزگاری پیشه کرد و، پس از اعلام مشروطه در عثمانی، به استانبول رفت و در آن جا افزون بر تدریس زبان عربی، سردبیر روزنامۀ سَبیل الرَشاد شد. در ۱۹۱۲ به نمایندگی بخش المثنی عراق در مجلس عثمانی انتخاب شد. در ۱۹۱۹ به دمشق و سپس اورشلیم رفت و به تدریس زبان عربی پرداخت. در ۱۹۲۱ به عراق برگشت، با اکراه معاونت کمیتۀ ترجمه و عربی سازی را پذیرفت و سردبیر روزنامۀ کوتاه مدت الامل شد. در ۱۹۳۰ نمایندۀ مجلس در عراق شد. در ۱۹۳۷ انزوا گزید و به تنباکوفروشی در دکّه ای اکتفا کرد. او اگرچه در تنگدستی درگذشت، اما آوازه اش چندان بود که تندیسی از او در بغداد نصب کردند. رُصافی از طریق زبان ترکی با ادبیات و تمدن غربی مأنوس شد. کار ادبی را با چاپ مقالاتی دربارۀ اوضاع سیاسی سوریه و مصر، در نشریات المقتطف و المؤیّد آغاز کرد و اولین مجموعۀ شعرش در ۱۹۱۰ منتشر شد. شعرش حاوی طیفی گسترده از موضوعات سیاسی، فلسفی و اجتماعی، ازجمله آزادی زنان، است. ادبیات ترکی بر شعر او تأثیر نهاده بود، اما پیوسته به قالب های متعارف شعری عرب پای بند و با بدعت هایی چون شعر سپید مخالف بود. بهترین چاپ از اشعار رُصافی در قاهره منتشر شده است (۱۹۵۸). از آثار اوست: محاضرات الادب عربی؛ الشخصیةالمحمدیه.
از پیش گامان شعر معاصر عربی. پس از تحصیلات مکتبی مقدماتی، سه سال در مدرسۀ نظامی رُشیدیّۀ بغداد درس خواند. دوازده سال نیز نزد شُکری الآلوسی درس دین و زبان آموخت. آموزگاری پیشه کرد و، پس از اعلام مشروطه در عثمانی، به استانبول رفت و در آن جا افزون بر تدریس زبان عربی، سردبیر روزنامۀ سَبیل الرَشاد شد. در ۱۹۱۲ به نمایندگی بخش المثنی عراق در مجلس عثمانی انتخاب شد. در ۱۹۱۹ به دمشق و سپس اورشلیم رفت و به تدریس زبان عربی پرداخت. در ۱۹۲۱ به عراق برگشت، با اکراه معاونت کمیتۀ ترجمه و عربی سازی را پذیرفت و سردبیر روزنامۀ کوتاه مدت الامل شد. در ۱۹۳۰ نمایندۀ مجلس در عراق شد. در ۱۹۳۷ انزوا گزید و به تنباکوفروشی در دکّه ای اکتفا کرد. او اگرچه در تنگدستی درگذشت، اما آوازه اش چندان بود که تندیسی از او در بغداد نصب کردند. رُصافی از طریق زبان ترکی با ادبیات و تمدن غربی مأنوس شد. کار ادبی را با چاپ مقالاتی دربارۀ اوضاع سیاسی سوریه و مصر، در نشریات المقتطف و المؤیّد آغاز کرد و اولین مجموعۀ شعرش در ۱۹۱۰ منتشر شد. شعرش حاوی طیفی گسترده از موضوعات سیاسی، فلسفی و اجتماعی، ازجمله آزادی زنان، است. ادبیات ترکی بر شعر او تأثیر نهاده بود، اما پیوسته به قالب های متعارف شعری عرب پای بند و با بدعت هایی چون شعر سپید مخالف بود. بهترین چاپ از اشعار رُصافی در قاهره منتشر شده است (۱۹۵۸). از آثار اوست: محاضرات الادب عربی؛ الشخصیةالمحمدیه.