رصاد
لغت نامه دهخدا
رصاد. [ رُص ْ صا ]( ع ص ) ج ِ راصد. ( ناظم الاطباء ). رجوع به راصد شود.
رصاد. [ رَص ْ صا ] ( ع ص ، اِ ) شبگرد. || پاسبان شب در سپاه. || گیرنده باج راه. ( از ناظم الاطباء ). گیرنده باج. ( فرهنگ فارسی معین ). راه بان. ( یادداشت مؤلف ). راه وان. ( مهذب الاسماء ). || عالم به علم هیأت و رصدکننده. ( ناظم الاطباء ). رصدکننده. عالم هیأت. ( فرهنگ فارسی معین ). || ریاضی دان. ( ناظم الاطباء ). || رصدخانه. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ).
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید