رشوه ده

لغت نامه دهخدا

رشوه ده. [ رِش ْ / رُش ْ وَ / وِ دِه ْ ] ( نف مرکب ) رشوه دهنده. رشوت ده. پاره دهنده. راشی. ( یادداشت مؤلف ) :
بگو آنچه دانی که حق گفته به
نه رشوت ستانی و نه رشوه ده.
سعدی ( بوستان ).
و رجوع به رشوت و رشوت دادن شود.

فرهنگ فارسی

رشوه دهنده . رشوت ده . پاره دهنده

پیشنهاد کاربران

بپرس