رشف النصایح الایمانیه

رَشْفُ النَّصَائِح ِالإِیمانِیّه
(یا: رَشْف النَّصائِح اِلإِیمانیةِ وکَشْفُ الفَضائِحِ الیونانیّة) کتابی به عربی، در تصوف نوشتۀ شهاب الدین عمر سهروردی. این کتاب هرچند در رتبت و نیز شهرت، هرگز نتوانست با عوارف المعارفِ مؤلف همسری کند، اما باز در شمار آثارِ اثرگذار بر تصوّف متأخّر، به ویژه طریقت سهروردیه، است. این کتاب، درپی تبیین الهیات اسلامی، با دیدگاهی خانقاهی است. در آن مسائلی از قبیل نبوت، معاد، حشر و نشر و صفات باری بررسی شده است. مهم ترین خصیصۀ این کتاب، ردّ حکمت اسلامی است، با این توجیه که زادۀ فلسفۀ یونانیان است و قواعدی همچون قاعدۀ الواحد را، که به زعمِ مؤلّف، کفر محض است، از آن فلسفه به میراث برده است. از این رو، سهروردی در این رساله، از تکفیر نامورانی همچون فارابی و ابن سینا ابایی ندارد. او در این کتاب حتی به دانشمندانِ علوم هیئت و نجوم هم به سختی می تازد. ترجمه ای فارسی نیز در نیمۀ دوم قرن ۸ق از این کتاب به دست داده اند که البته ترجمه ای تحریری (آزاد) است. این ترجمه به چاپ رسیده است.