رشدی انور ( به ترکی استانبولی: Rüştü Onur ) ، ( ٣ اگوست ١٩٢٠ دورک - ٢ دسامبر ١٩٤٢ استانبول ) شاعر ترک که در ٢٢ سالگی بر اثر بیماری سل جان خود را از دست داد. در سال های بعد از مرگش داستان زندگی کوتاه و شعرهایش به همراه داستان زندگی و مرگ دوست و همراهش مظفر طیب اوسلو که از شاگردان شاعر ترک بهجت نجاتیگیل بوده اند، در قالب مجموعه های ادبی به نام «شاعران زونگولداغ» منتشر شد. زندگی وی در فیلمی به نام رویای یک پروانه بر روی پرده سینما به نمایش درآمده است.
رشدی انور در ۳ اگوست ۱۹۲۰ در دِورِک متولد شد. مادرش فکریه و پدرش محمدامین انور نام داشت و معلم یک روستا بود. رشدی فرزند ارشد خانواده بود و دو برادر به نامهای حسین و سِفِت داشت. او در سال ۱۹۳۳ پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در دورک، تحصیلات متوسطه خود را که در قسطمونی آغاز کرده و سپس به تحصیلاتش در دبیرستان محمت چلیکل زونگولداغ ادامه داد.
در ۱۹۳۸ به دلیل ابتلا به بیماری سل مجبور شد یک سال از مدرسه و آموزش فاصله بگیرد. به دلیل فاصله ای که از فضای آموزشی گرفته بود، پس بازگشت مجدد به تحصیل در سال بعد نیز موفق به ادامه تحصیل نشد. پس مدرسه را رها کرد و به عنوان دستیار مسئول مالی واردات در شرکت زغال سنگ ارگلی، مشغول به کار شد.
سال های ۱۹۴۲–۱۹۴۱ را در حالی که با شدت گرفتن بیماری اش بین کار و بیمارستان طی می کرد، به همراه بهجت نجاتیگیل که در دبیرستان چلیکل زونگولداغ به مدت یک سال معلم بود و دوست نزدیک شاعرش مظفر طیب اوسلو در روزنامه ها و مجله هایی که در زونگولداغ چاپ می شد و در مجموعه حضور ( به ترکی استانبولی: Varlık ) که در استانبول انتشار می یافت، شعر و نوشته هایش را منتشر کرد.
رشدی انور در پی وخامت اوضاع سلامتی اش به استانبول رفت و در بیمارستان مسلولین جزیره هیبلی تحت مداوا قرار گرفت. در رفت وآمدهای بین استانبول و زونگولداغ در کشتی آنافارتالار با «مدیحا سس سیز» آشنا شد. مدیحا در سالی که دوره متوسطه را در دبیرستان کاندیلی به اتمام رسانده بود پس از موفقیت در آزمون استخدامی کارخانه فولاد کارابوک، برای مدتی در آنجا خدمت کرد. وی در کارابوک به طور ناگهانی بیمار شد و به دلیل عدم تشخیص نوع بیماری اش به استانبول رفت و در بیمارستان مسلولین جزیره هیبلی تحت درمان قرار گرفت. او از بیمارستان مرخص شد اما پس از آن بیماری اش شدت گرفت. دکتر احمد بیک پزشک اهل بشیکتاش بیماری اش را التهاب شکم تشخیص داد اما کار از کار گذشته بود. بدین منوال مدیحا سس سیز که از ازدواجش با رشدی زمان زیادی نگذشته بود، درگذشت. از این روی بیماری رشدی انور هم رو به وخامت گذاشت و سپس در دوم دسامبر ۱۹۴۲ در خانه ای در کوچه «شاعر لیلا» در بشیکتاش، زندگی را بدرود گفت و در گورستان اورتاکوی به خاک سپرده شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرشدی انور در ۳ اگوست ۱۹۲۰ در دِورِک متولد شد. مادرش فکریه و پدرش محمدامین انور نام داشت و معلم یک روستا بود. رشدی فرزند ارشد خانواده بود و دو برادر به نامهای حسین و سِفِت داشت. او در سال ۱۹۳۳ پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در دورک، تحصیلات متوسطه خود را که در قسطمونی آغاز کرده و سپس به تحصیلاتش در دبیرستان محمت چلیکل زونگولداغ ادامه داد.
در ۱۹۳۸ به دلیل ابتلا به بیماری سل مجبور شد یک سال از مدرسه و آموزش فاصله بگیرد. به دلیل فاصله ای که از فضای آموزشی گرفته بود، پس بازگشت مجدد به تحصیل در سال بعد نیز موفق به ادامه تحصیل نشد. پس مدرسه را رها کرد و به عنوان دستیار مسئول مالی واردات در شرکت زغال سنگ ارگلی، مشغول به کار شد.
سال های ۱۹۴۲–۱۹۴۱ را در حالی که با شدت گرفتن بیماری اش بین کار و بیمارستان طی می کرد، به همراه بهجت نجاتیگیل که در دبیرستان چلیکل زونگولداغ به مدت یک سال معلم بود و دوست نزدیک شاعرش مظفر طیب اوسلو در روزنامه ها و مجله هایی که در زونگولداغ چاپ می شد و در مجموعه حضور ( به ترکی استانبولی: Varlık ) که در استانبول انتشار می یافت، شعر و نوشته هایش را منتشر کرد.
رشدی انور در پی وخامت اوضاع سلامتی اش به استانبول رفت و در بیمارستان مسلولین جزیره هیبلی تحت مداوا قرار گرفت. در رفت وآمدهای بین استانبول و زونگولداغ در کشتی آنافارتالار با «مدیحا سس سیز» آشنا شد. مدیحا در سالی که دوره متوسطه را در دبیرستان کاندیلی به اتمام رسانده بود پس از موفقیت در آزمون استخدامی کارخانه فولاد کارابوک، برای مدتی در آنجا خدمت کرد. وی در کارابوک به طور ناگهانی بیمار شد و به دلیل عدم تشخیص نوع بیماری اش به استانبول رفت و در بیمارستان مسلولین جزیره هیبلی تحت درمان قرار گرفت. او از بیمارستان مرخص شد اما پس از آن بیماری اش شدت گرفت. دکتر احمد بیک پزشک اهل بشیکتاش بیماری اش را التهاب شکم تشخیص داد اما کار از کار گذشته بود. بدین منوال مدیحا سس سیز که از ازدواجش با رشدی زمان زیادی نگذشته بود، درگذشت. از این روی بیماری رشدی انور هم رو به وخامت گذاشت و سپس در دوم دسامبر ۱۹۴۲ در خانه ای در کوچه «شاعر لیلا» در بشیکتاش، زندگی را بدرود گفت و در گورستان اورتاکوی به خاک سپرده شد.
wiki: رشدی انور