( رشح الحجارة ) رشح الحجارة. [ رَ حِل ْ ح ِ رَ ] ( اِخ ) لقب عبدالملک بن مروان که بسبب بخلش بدان ملقب شده است. ( از تاریخ سیستان ذیل ص 107 از «المستطرف فی کل فن مستظرف » ).
