[ویکی نور] آیت اللَّه شیخ عبدالحسین بن عیسی رشتی در سال 1253ش (1292ق) در کربلا به دنیا آمد.
وی در کودکی به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در این شهر خواند. شیخ عبدالحسین رشتی در بیست سالگی راهی تهران گردید و از محضر عالم بزرگ، شیخ محمد حسن آشتیانی، در اصول و فقه بهره برد. وی همچنین حکمت و کلام را نزد شیخ علی نوری، سید شهاب الدین تبریزی شیرازی و میرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت. ایشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدریس ادبیات و سطوح ادبی نیز اشتغال داشت. آیت اللَّه رشتی پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گردید و در حلقه درس فقیهان زمان همچون حضرات آیات: آخوند ملامحمد کاظم خراسانی، شیخ الشریعه اصفهانی و سید محمدکاظم یزدی، فقه، اصول، حدیث، رجال، فلسفه و اخلاق را به نهایت رسانید تا اینکه به دریافت اجازه اجتهاد از استادان خود مفتخر شد. وی از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشکیل داد و بسیاری از افاضل را از محضر خویش بهره مند ساخت.
ایشان آثار گوناگونی به رشته تحریر درآورد که از آثار علمی وی می توان به: "شرح کفایه الاصول"؛ حاشیه بر "طهارت" علامه انصاری؛ تعلیقه بر بحث "الموضوع من شرح المطالع"؛ "الثمرات"، در موضوع علوم؛ حاشیه بر "الاسفار"؛ رساله "اصول الدین"؛ "الاطوار"، در مباحث مختلف تفسیر آیات؛ رساله ای در "صرف و نحو"؛ رساله در "منطق"؛ تعلیقات بر "جواهر الکلام" و "الرسائل" و "المکاسب" اشاره کرد.
این عالم دینی و فقیه و فیلسوف عالی مقام سرانجام در بیست و هفتم بهمن 1332ش برابر با دوازدهم جمادی الثانی 1373ق در هفتاد و نه سالگی بدرود حیات گفت و در وادی السلام نجف اشرف به خاک سپرده شد.
روزشمار مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما تهیه و تنظیم: فریادرس گروه حوزه علمیه
وی در کودکی به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در این شهر خواند. شیخ عبدالحسین رشتی در بیست سالگی راهی تهران گردید و از محضر عالم بزرگ، شیخ محمد حسن آشتیانی، در اصول و فقه بهره برد. وی همچنین حکمت و کلام را نزد شیخ علی نوری، سید شهاب الدین تبریزی شیرازی و میرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت. ایشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدریس ادبیات و سطوح ادبی نیز اشتغال داشت. آیت اللَّه رشتی پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گردید و در حلقه درس فقیهان زمان همچون حضرات آیات: آخوند ملامحمد کاظم خراسانی، شیخ الشریعه اصفهانی و سید محمدکاظم یزدی، فقه، اصول، حدیث، رجال، فلسفه و اخلاق را به نهایت رسانید تا اینکه به دریافت اجازه اجتهاد از استادان خود مفتخر شد. وی از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشکیل داد و بسیاری از افاضل را از محضر خویش بهره مند ساخت.
ایشان آثار گوناگونی به رشته تحریر درآورد که از آثار علمی وی می توان به: "شرح کفایه الاصول"؛ حاشیه بر "طهارت" علامه انصاری؛ تعلیقه بر بحث "الموضوع من شرح المطالع"؛ "الثمرات"، در موضوع علوم؛ حاشیه بر "الاسفار"؛ رساله "اصول الدین"؛ "الاطوار"، در مباحث مختلف تفسیر آیات؛ رساله ای در "صرف و نحو"؛ رساله در "منطق"؛ تعلیقات بر "جواهر الکلام" و "الرسائل" و "المکاسب" اشاره کرد.
این عالم دینی و فقیه و فیلسوف عالی مقام سرانجام در بیست و هفتم بهمن 1332ش برابر با دوازدهم جمادی الثانی 1373ق در هفتاد و نه سالگی بدرود حیات گفت و در وادی السلام نجف اشرف به خاک سپرده شد.
روزشمار مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما تهیه و تنظیم: فریادرس گروه حوزه علمیه
wikinoor: رشتی_حائری،_عبدالحسین