رشتی

[ویکی شیعه] رشتی به معنی اهل رشت می باشد و در سایر موارد زیر کاربرد دارد.
رشتی می تواند پسوند افراد زیر باشد:

[ویکی فقه] رشتی (ابهام زدایی). رشتی ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • سیدعبدالله رشتی بحرینی، از علمای برجسته و مجاهد ایران در قرن سیزدهم هجری• عبدالحسین فقیهی رشتی ، فرزند شیخ شعبان بن مهدی بن عبدالوهاب گیلانی نجفی و سبط علامه قاضی الانصاری• عبدالوهاب مجتهد رشتی، از علمای مشروطه خواه و ضد استبداد ایران در قرن چهاردهم هجری• حبیب الله رشتی، از بزرگترین فقهای جهان تشیع و یگانه دوران خود• میرزا کریم خان رشتی، از متمولین گیلان و از طایفه امشه ای بود و از سیاست گذاران دوران قاجار
...

[ویکی شیعه] رشتی (ابهام زدایی). رشتی صفت نسبت به شهر اصفهان است و ممکن است به یکی از این افراد اشاره کند:

رشتیاز گویش های گیلکیِ رایج در رشت. در این گویش مانند گویش انزلی چی، واکه ها درونی تر یا کوتاه تر می شوند. ماضی استمراری و ماضی بعید را با فعل کمکی «بودن» صرف می کنند و مضارع با فعل کمکی از مصدر «داشتن» صرف می شود، گویش رشتی از این نظر با گویش های گیل دولابی و آبکناری فرق دارد. پیشوندهای فعلی، اغلب با نخستین واکة فعل هماهنگ می شوند. در گویشی رشتی مانند گویش های دیگر گیلکی صفت بر موصوف مقدم است، مانند «شور مایی» به معنی ماهیِ شور و «زرْخ خَنده» به معنی «زهرخند». مضاف الیه قبل از مضاف می آید، مانند «مردمار» به معنی «مادرشوهر». از ویژگی های تبدیل حروف در رشتی تبدیل -n به -t یا t به -n است. پیشوندهای مهم فعلی عبارت اند از: فا (فوـ فی)، ج (جی، جو)، د (دوـ دی)، وا (وی ـ وو).