رشت، شهر
رشت، شهر
مرکز اداری استان گیلان و نیز مرکز اداری شهرستان رشت. در منطقه ای جلگه ای در ۲۳۳کیلومتری شمال غربی تهران، سر راه ساری به آستارا و اردبیل، قرار دارد. ارتفاع آن ده متر پایین تر از سطح دریاهای آزاد است. اقلیم این شهر معتدلِ نسبتاً گرم و مرطوب و حداکثر دمای آن ۳۷ درجۀ سانتی گراد و حداقل آن ۱۹ـ درجۀ سانتی گراد است. میانگین بارندگی سالانۀ آن ۱,۳۵۵ میلی متر و جمعیت آن بالغ بر ۵۵۷,۳۶۶ نفر است (۱۳۸۵). قدیمی ترین نوشته ای که دربارۀ رشت موجود است، در تاریخ گزیدۀ حمدالله مستوفی است که از هوای گرم و مرطوب این شهر سخن گفته است. در آغاز سلسلۀ صفویه، سرزمین گیلان به دو بخش به نام بیه پیش و بیه پس تقسیم می شد. رشت مرکز بیه پس و لاهیجان مرکز بیه پیش بود و رودخانۀ سفیدرود، مرز میان این دو بخش را تشکیل می داد. شاه طهماسب صفوی اول حکومت بیه پس را به خان احمد گیلانی سپرد و خان احمد، رشت را مرکز حکومت بیه پس کرد. او به مرور قدرتی به هم رسانید و بر ضد شاه عباس اول، از دربار روس تقاضای کمک کرد. این دعوت انگیزه ای شد تا سربازان روسی به رشت وارد شوند و به تاخت وتاز بپردازند و شهر را در ۱۰۱۳ش تاراج کنند. در ۱۷۲۲ سپاهیان پطر کبیر رشت را تصرف کردند و آن را تا ۱۷۳۴ در تصرف خود نگه داشتند. سپاهیان روس در ۱۸۰۵ بار دیگر به گیلان وارد شدند و بندر انزلی را اشغال کردند و از آن جا به تهدید رشت پرداختند؛ اما کاری از پیش نبردند. بیماری وبای ۱۲۰۹ش، حدود ۷۰هزار تن از مردم رشت را تلف کرد و در آتش سوزی ۱۲۷۸ش بازار شهر سوخت و زیان فراوان به بار آورد. رشت در انقلاب مشروطیت نقش مؤثری داشت و قیام میرزا کوچک خان جنگلی بر اهمیت آن افزود. در ۱۹۲۰ به تصرف ارتش سرخ شوروی درآمد و سه سال در اشغال آنان بود. در جنگ جهانی دوم نیز، بار دیگر، رشت به تصرف ارتش شوروی درآمد و از پایگاه های تدارکاتی آنان شد، اما پس از پایان جنگ، شهر از وجود آنان تخلیه شد. رشت ازجلمه شهرهای کشاورزی و صنعتی ایران است و شیلات، صنایع دستی، چرم و جیر، نساجی و لبنیات در شمار فعالیت های اقتصادی آن است.
رشت، شهر
مرکز اداری استان گیلان و نیز مرکز اداری شهرستان رشت. در منطقه ای جلگه ای در ۲۳۳کیلومتری شمال غربی تهران، سر راه ساری به آستارا و اردبیل، قرار دارد. ارتفاع آن ده متر پایین تر از سطح دریاهای آزاد است. اقلیم این شهر معتدلِ نسبتاً گرم و مرطوب و حداکثر دمای آن ۳۷ درجۀ سانتی گراد و حداقل آن ۱۹ـ درجۀ سانتی گراد است. میانگین بارندگی سالانۀ آن ۱,۳۵۵ میلی متر و جمعیت آن بالغ بر ۵۵۷,۳۶۶ نفر است (۱۳۸۵). قدیمی ترین نوشته ای که دربارۀ رشت موجود است، در تاریخ گزیدۀ حمدالله مستوفی است که از هوای گرم و مرطوب این شهر سخن گفته است. در آغاز سلسلۀ صفویه، سرزمین گیلان به دو بخش به نام بیه پیش و بیه پس تقسیم می شد. رشت مرکز بیه پس و لاهیجان مرکز بیه پیش بود و رودخانۀ سفیدرود، مرز میان این دو بخش را تشکیل می داد. شاه طهماسب صفوی اول حکومت بیه پس را به خان احمد گیلانی سپرد و خان احمد، رشت را مرکز حکومت بیه پس کرد. او به مرور قدرتی به هم رسانید و بر ضد شاه عباس اول، از دربار روس تقاضای کمک کرد. این دعوت انگیزه ای شد تا سربازان روسی به رشت وارد شوند و به تاخت وتاز بپردازند و شهر را در ۱۰۱۳ش تاراج کنند. در ۱۷۲۲ سپاهیان پطر کبیر رشت را تصرف کردند و آن را تا ۱۷۳۴ در تصرف خود نگه داشتند. سپاهیان روس در ۱۸۰۵ بار دیگر به گیلان وارد شدند و بندر انزلی را اشغال کردند و از آن جا به تهدید رشت پرداختند؛ اما کاری از پیش نبردند. بیماری وبای ۱۲۰۹ش، حدود ۷۰هزار تن از مردم رشت را تلف کرد و در آتش سوزی ۱۲۷۸ش بازار شهر سوخت و زیان فراوان به بار آورد. رشت در انقلاب مشروطیت نقش مؤثری داشت و قیام میرزا کوچک خان جنگلی بر اهمیت آن افزود. در ۱۹۲۰ به تصرف ارتش سرخ شوروی درآمد و سه سال در اشغال آنان بود. در جنگ جهانی دوم نیز، بار دیگر، رشت به تصرف ارتش شوروی درآمد و از پایگاه های تدارکاتی آنان شد، اما پس از پایان جنگ، شهر از وجود آنان تخلیه شد. رشت ازجلمه شهرهای کشاورزی و صنعتی ایران است و شیلات، صنایع دستی، چرم و جیر، نساجی و لبنیات در شمار فعالیت های اقتصادی آن است.
wikijoo: رشت،_شهر