رسیدنی. [ رَ / رِ دَ ] ( ص لیاقت ) درخور رسیدن. لایق رسیدن. شایسته رسیدن : رسیدنی می رسد. ( یادداشت مؤلف ): روز آدینه شانزدهم ماه رمضان امیر چون آنجا رسیده بود مقام کرد دو روز تا کسانی که رسیدنی اند دررسند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 628 ).
