رسول فرستادن. [ رَ ف ِ رِ دَ ] ( مص مرکب ) قاصد فرستادن. پیک روانه کردن. ( یادداشت مؤلف ). فرستادن ایلچی و نماینده و قاصد بسوی کسی : نامه رفت به امیر چغانیان با شرح این احوال تا هشیار باشد که علی تکین رسولی خواهد فرستاد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 360 ). رسول فرستاد و زشتی این حال که رفت بازنمود به وحش و ختلان و مصرح بگفت که سلطان از غزنین حرکت کرد اگر تو به طاعت می آیی این اثر طاعت نیست. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 569 ). امروز جنگ نخواهد بود می گویند علی تکین کوفته شده است و رسول خواهد فرستاد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 354 ). چون ما از آب گذاره کردیم واجب چنان کردی و به خرد نزدیک بودی که مهترت رسولی فرستادی. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 354 ). اگر جنگ پیش آرد برنشینیم و کار پیش گیریم که رسولی فرستد حکم مشاهده را باشد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 354 ). ابراد؛ رسول به شتاب فرستادن. ( تاج المصادر بیهقی ). || پیغمبر فرستادن. به پیغمبری مبعوث کردن : چونکه پیری نفرستاد خداوند رسول یا ازین حال نبود ایزد دادار خبیر.
