رسوب لجه ای ( به انگلیسی: Pelagic sediment ) یا پلاژیت ( به انگلیسی: pelagite ) رسوبی ریزدانه است که در نتیجه ته نشین شدن ذرات در کف اقیانوس باز و دور از خشکی انباشته می یابد. این ذرات عمدتاً از پوسته های میکروسکوپی، آهکی یا سیلیسی فیتوپلانکتون یا زئوپلانکتون تشکیل شده اند. رسوب سیلیسی رسی به اندازه رس؛ یا مخلوطی از اینها مقدار کمی از گرد و غبار شهاب سنگ و مقادیر متغیر خاکستر آتشفشانی نیز در رسوبات لجه ای یافت می شوند. بر اساس ترکیب تراوش، سه نوع اصلی رسوبات لجه ای وجود دارد: تراوش های سیلیسی، تراوش های آهکی و رس های قرمز. [ ۱] [ ۲]
ترکیب رسوبات لجه ای توسط سه عامل اصلی کنترل می شود. نخستین عامل فاصله از توده های خشکی اصلی است که بر رقیق شدن آنها توسط رسوبات زمین زا یا مشتق شده از زمین تأثیر می گذارد. دومین عامل، عمق آب است که بر حفظ ذرات بیوژنیک سیلیسی و آهکی در هنگام ته نشین شدن در کف اقیانوس تأثیر می گذارد. عامل نهایی حاصلخیزی اقیانوس است که میزان ذرات زیست زای تولیدشده در آب های سطحی را کنترل می کند. [ ۱] [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفترکیب رسوبات لجه ای توسط سه عامل اصلی کنترل می شود. نخستین عامل فاصله از توده های خشکی اصلی است که بر رقیق شدن آنها توسط رسوبات زمین زا یا مشتق شده از زمین تأثیر می گذارد. دومین عامل، عمق آب است که بر حفظ ذرات بیوژنیک سیلیسی و آهکی در هنگام ته نشین شدن در کف اقیانوس تأثیر می گذارد. عامل نهایی حاصلخیزی اقیانوس است که میزان ذرات زیست زای تولیدشده در آب های سطحی را کنترل می کند. [ ۱] [ ۲]
wiki: رسوب لجه ای