رسوا نمودن. [ رُس ْ ن ُ / ن ِ / ن َ دَ ] ( مص مرکب ) بی آبرو کردن. زشتیهای نهانی اعمال کسی را فاش ساختن. رسوا کردن. ( از یادداشت مؤلف ). ذأم. ذحم. ( منتهی الارب ) : خنده رسوا می نماید پسته بی مغز راچون نداری مایه از لاف سخن خاموش باش.صائب تبریزی.چنان رسوا نمودم تقوی ِ دیرینه خود راکه کردم ریش قاضی خرقه پشمینه خود را.آرزو اکبرآبادی ( از ارمغان آصفی ).و رجوع به رسوا کردن شود.
بر رخ انگشت سیاهی کشیدن . [ ب َرْ، رُ اَ گ ُ ت ِ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه است از رسوا نمودن . ( آنندراج ) ( مجموعه ٔ مترادفات ) : ز لوح سینه شستم پاک حرف بیگناهی رابدست خود کشیدم بر رخ انگشت سیاهی را. شاپور ( آنندراج ) .+ عکس و لینک