رسحاء

لغت نامه دهخدا

رسحاء. [ رَ ] ( ع ص ) مؤنث ارسح. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || زن زشت. ج ، رُسُح. حدیث : لاتسترضعوااولادکم الرسح و لا العمش فان اللبن یورثهما. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). زن لاغرسرین و زشت ، یا عام است.ج ، رُسُح. ( آنندراج ). زن لاغرسرین. ( مهذب الاسماء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس