رستی خوردن. [ رُ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) غذا خوردن. نان خوردن. روزی خوردن. خوردن رزق و غذا : رستی خورم ز خوانچه زرین آسمان وآوازه صلا به مسیحا برآورم.خاقانی.شو خوانچه کن از زهره دلان پیش که گیتی رستی خورد از خوانچه زرین سمایی.خاقانی.و رجوع به رستی و رستی خوار و رستی خور و مترادفات کلمه شود.