رستمین

لغت نامه دهخدا

رستمین. [ رُ ت َ ] ( اِ ) گیاهی که تازه روییده باشد. ( ناظم الاطباء ) ( از شعوری ج 2 ورق 25 ) :
خورد رستمین از زمین آب و خاک
کند همچو خود هرچه را خورد پاک.
اسدی ( از شعوری ).
رجوع به رستنین و رستنی شود.

فرهنگ فارسی

گیاهی که تازه روییده باشد

پیشنهاد کاربران

بپرس