رستم رکابی

لغت نامه دهخدا

رستم رکابی. [ رُ ت َ رِ ] ( حامص مرکب ) دلاوری و بهادری. ( ناظم الاطباء ) :
به رستم رکابی روان کرده رخش
هم اورنگ پیرای و هم تاج بخش.

نظامی.

و رجوع به رستم و رستم رکاب شود.

دلاوری و بهادری

رستم رکابی ؛ چون رستم سوارکار بودن. مانند رستم در اسب راندن مهارت و چابکی داشتن :
به رستم رکابی روان کرده رخش.
نظامی.