گر ز خرگه ماه من دامن کشان آید برون
دود آه عاشقان از آسمان آید برون
آخر ای عاشق ز جور یار آه ازبهر چیست
بازناید تیر هرگز کز کمان آید برون
می برآید هر زمانم آه دور از روی دوست
ترسم آخر در میان آه جان آید برون
گوییااز آسمان منشور غم آمد به ما
کی تواند کس ز مضمون نشان آید برون
رحم کن بر جان رستم پیش از آن روزی که او
از میان گیرد کنار و از جهان آید برون.
( از صبح گلشن ص 66 ).
و رجوع به فرهنگ سخنوران تألیف خیامپور و الذریعه ج 9 بخش 2 و قاموس الاعلام ترکی ج 3 ومرآة الخیال ص 66 و تذکرة الشعراء صص 375 - 377 شود.