رستخیز فکندن. [ رَ ت َ / رَ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) مخفف رستخیز افکندن. رستاخیز افکندن. هنگامه برپا کردن. غوغا افکندن. محشر بپا کردن : گو پیلتن دید با تیغ تیزفکنده بدان رزمگه رستخیز.اسدی.و رجوع به رستخیز افکندن و رستخیز برآوردن و رستخیز شود.