رست کردن

لغت نامه دهخدا

رست کردن. [ رُ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) متبلور شدن. ( یادداشت مؤلف ).
- رست کردن شکر ؛ متبلور شدن آن. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به رست شدن و رس شدن شود.
|| محکم کردن. ( یادداشت مؤلف ) :
سر خنب کردیم در حال رست
سر خود گرفتیم چالاک و چست.
نزاری قهستانی ( دستورنامه چ روسیه ص 66 ).

فرهنگ فارسی

متبلور شدن یا محکم کردن

پیشنهاد کاربران

رِسَت کردن
در گویش محلی راوری به معنی تقسیم کردن است
یعنی چیزی را بین چند نفر تقسیم کردن
مثال . این سیب ها را بین بچه ها رِسَت کن
غلت

بپرس