رسانه های تعاملی

رسانه های تعاملی اغلب به محصولات و خدمات دیجیتال اطلاق می شود که با ارائه محتوایی مانند متن، تصویر متحرک، انیمیشن، ویدیو و صدا به اقدامات کاربر واکنش نشان می دهند می دهند. [ ۱]
رسانه تعاملی یک روش ارتباطی است که در آن خروجی رسانه از ورودی کاربران حاصل می شود. [ ۲] [ ۳] مشارکت کاربر عنصر ضروری در رسانه های تعاملی است.
رسانه های تعاملی با مفاهیم طراحی تعامل، رسانه های جدید، تعامل انسان و رایانه، فرهنگ سایبری و فرهنگ دیجیتال مرتبط است و می تواند شامل واقعیت افزوده و واقعیت مجازی باشد.
ویژگی اساسی تعامل این است که متقابل است؛ یعنی کاربر و ماشین هر یک نقش فعالی دارند. بیشتر سیستم های رایانشی تعاملی برای انجام اهداف انسان ساخته شده اند و با انسان در زمینه های انسانی تعامل دارند.
رسانه های تعاملی نمونه ای از یک روش رایانشی هستند که تحت تأثیر علوم سایبرنتیک، خودنوگری و نظریه های سیستم، و مفاهیم چالش برانگیز عقل و شناخت، ادراک و حافظه، احساسات و عاطفه قرار دارند.
هر شکلی از رابط بین کاربر نهایی / مخاطب و رسانه ممکن است تعاملی در نظر گرفته شود. رسانه های تعاملی به رسانه های الکترونیکی یا رسانه های دیجیتال محدود نمی شوند. بازی های رومیزی، کتاب های پاپ آپ، کتاب های برگردان و چرخ های ستاره یاب همگی نمونه هایی از رسانه های تعاملی چاپی هستند. کتاب هایی با فهرست مطالب یا فهرست ساده ممکن است به دلیل مکانیسم کنترل غیرخطی در رسانه، تعاملی شناخته شوند، اما معمولاً غیرتعاملی در نظر گرفته می شوند زیرا معمولاً تجربه کاربر در عمل خواندن، غیرتعاملی است.