رِسانِشِ الکتریکی (conduction, electrical)
رِسانِشِ الکتریکی
جریان الکترون های آزاد با بار منفی در مواد. عبور بارهای الکتریکی از هر ماده ای منجربه تولید جریان الکتریکی می شود. در گازها و مایعات، رسانش به این صورت ظاهر می شود که یون های حامل بار مثبت در یک جهت، و بارهای منفی در جهت مخالف به جریان درمیآیند. در نیم رساناهایی مثل سیلیسیم، رسانش مستلزم جاری شدن الکترون های منفی و حفره های مثبت است. طبق قرارداد، حرکت بار الکتریکی مثبت از نقطه ای با پتانسیل بالا به پتانسیل پایین تر را جریان می گویند. فلزات دربردارندۀ الکترون های آزاد زیادی اند که به آسانی بر قید اتم های مادر غلبه می کنند و به حرکت درمی آیند. به همین علت، فلزات را رساناهای خوب به شمار می آورند. در جامدات دیگر، مقیدبودن الکترون ها در اتم ها قوی تر، و رسانش کمتر است. افزایش دما در این مواد الکترون های بیشتری را آزاد می کند و درنتیجه، رسانش غیر فلزات با افزایش دما افزایش می یابد. رسانش در گازها و بسیاری از مایعات، متضمن جریان الکترون ها و نیز جابه جایی اتم ها یا گروه های اتمی است. هنگامی که نمکی، مثل سدیم کلرید، در آب حل می شود، هریک از اتم های کلر با گرفتن یک الکترون بار منفی می گیرند. در این حالت، هریک از اتم های سدیم با ازدست دادن یک الکترون بار مثبت پیدا می کنند. این گونه اتم های باردار یا یون ها می توانند درون مایع به حرکت درآیند و الکتریسیته را از نقطه ای به نقطۀ دیگر انتقال دهند. در شرایط عادی، گازها را با تقریب، کاملاً نارسانا درنظر می گیرند. گازها را براثر تابش دهی پرتوهای ایکس یا تابش پرتوزا می توان یونیده کرد. گازها در دماهای زیاد، مثلاً در قوس الکتریکی، یا در فشارهای کم، مانند لامپ های تخلیۀ الکتریکی، با سهولت بیشتری حالت رسانندگی پیدا می کنند. بعضی فلزات، مثل سرب، در دماهای بسیار کم تقریباً به رسانای کامل تبدیل می شوند و اگر در حلقه ای از این فلز، در حالت ابررسانندگی، جریانی برقرار شود، این جریان بدون نیاز به تأمین انرژی برای مدت زمان طولانی دوام خواهد یافت. در موارد دیگر، عبور جریان از جسم رسانا همراه با اتلاف انرژی و تولید گرماست. حفظ جریان مستلزم تأمین مداوم انرژی است. در اطراف جسم رسانایی که حامل جریان الکتریکی است، همیشه میدانی مغناطیسی پدید می آید.
رِسانِشِ الکتریکی
جریان الکترون های آزاد با بار منفی در مواد. عبور بارهای الکتریکی از هر ماده ای منجربه تولید جریان الکتریکی می شود. در گازها و مایعات، رسانش به این صورت ظاهر می شود که یون های حامل بار مثبت در یک جهت، و بارهای منفی در جهت مخالف به جریان درمیآیند. در نیم رساناهایی مثل سیلیسیم، رسانش مستلزم جاری شدن الکترون های منفی و حفره های مثبت است. طبق قرارداد، حرکت بار الکتریکی مثبت از نقطه ای با پتانسیل بالا به پتانسیل پایین تر را جریان می گویند. فلزات دربردارندۀ الکترون های آزاد زیادی اند که به آسانی بر قید اتم های مادر غلبه می کنند و به حرکت درمی آیند. به همین علت، فلزات را رساناهای خوب به شمار می آورند. در جامدات دیگر، مقیدبودن الکترون ها در اتم ها قوی تر، و رسانش کمتر است. افزایش دما در این مواد الکترون های بیشتری را آزاد می کند و درنتیجه، رسانش غیر فلزات با افزایش دما افزایش می یابد. رسانش در گازها و بسیاری از مایعات، متضمن جریان الکترون ها و نیز جابه جایی اتم ها یا گروه های اتمی است. هنگامی که نمکی، مثل سدیم کلرید، در آب حل می شود، هریک از اتم های کلر با گرفتن یک الکترون بار منفی می گیرند. در این حالت، هریک از اتم های سدیم با ازدست دادن یک الکترون بار مثبت پیدا می کنند. این گونه اتم های باردار یا یون ها می توانند درون مایع به حرکت درآیند و الکتریسیته را از نقطه ای به نقطۀ دیگر انتقال دهند. در شرایط عادی، گازها را با تقریب، کاملاً نارسانا درنظر می گیرند. گازها را براثر تابش دهی پرتوهای ایکس یا تابش پرتوزا می توان یونیده کرد. گازها در دماهای زیاد، مثلاً در قوس الکتریکی، یا در فشارهای کم، مانند لامپ های تخلیۀ الکتریکی، با سهولت بیشتری حالت رسانندگی پیدا می کنند. بعضی فلزات، مثل سرب، در دماهای بسیار کم تقریباً به رسانای کامل تبدیل می شوند و اگر در حلقه ای از این فلز، در حالت ابررسانندگی، جریانی برقرار شود، این جریان بدون نیاز به تأمین انرژی برای مدت زمان طولانی دوام خواهد یافت. در موارد دیگر، عبور جریان از جسم رسانا همراه با اتلاف انرژی و تولید گرماست. حفظ جریان مستلزم تأمین مداوم انرژی است. در اطراف جسم رسانایی که حامل جریان الکتریکی است، همیشه میدانی مغناطیسی پدید می آید.
wikijoo: رسانش_الکتریکی