رسّام عرب زاده، سیّد ابوالفتح (تبریز ۱۲۹۳ـ۱۳۷۶ش)
رسّام عرب زاده، سیّد ابوالفتح
(نام اصلی: سید ابوالفتح زیدی لطیفی) از شخصیت های شاخص هنر فرش بافی ایران. در رشتۀ مینیاتور در هنرستان تبریز زیر نظر رسام ارژنگی و پس از آن در مدرسۀ صنایع قدیمه در تهران تحصیل کرد. پدرش، ملقب به سید عرب، از شاگردان کمال الملک بود که مبانی طرح و رنگ را به فرزند آموخت و او را با قالی بافی آشنا کرد. ویژگی بارز کار استاد رسام عرب زاده بهره گیری از طرح هایی متفاوت با نظام متعارف اند که «نقش غلط» نامیده می شوند و او در جوانی به آن پرداخت. در بافت فرش از شیوۀ «گره میان در رفته» استفاده می کرد که استحکام بیشتری دارد؛ در این شیوه، که خود آن را «آویز» خوانده است، با کاربرد چهار گره به جای یک گره (گوشه گره، بالاگره، زیرگره، کنارگره) فرش غنای خاصی می یابد. روش بافت توأمان، استفاده از دو نوع رج شمار، و نیز استفاده از دو شیوۀ بافت «قالی و گلیم» در یک دست بافته، از ابتکارهای اوست. در آثار عرب زاده حال وهوای نقش ونگار و عرفان ایرانی و اسلامی تجسم یافته؛ او همچنین از مینیاتور ایرانی و اشعار نغز شاعران ایرانی در نقش پردازی هایش بهره بسیار گرفته است. در اواخر عمر همۀ دست بافته ها و آثار هنری خود را به شهرداری تهران واگذار کرد. این آثار هم اکنون در موزه ای با نام «بنیاد فرهنگی و هنری فرش رسام عرب زاده» نگهداری می شود. برخی از مشهورترین آثار او عبارت اند از فردوسی در دربار محمود غزنوی، بنی آدم، خیام، دوازده بهشت، و برگ خزان.
رسّام عرب زاده، سیّد ابوالفتح
(نام اصلی: سید ابوالفتح زیدی لطیفی) از شخصیت های شاخص هنر فرش بافی ایران. در رشتۀ مینیاتور در هنرستان تبریز زیر نظر رسام ارژنگی و پس از آن در مدرسۀ صنایع قدیمه در تهران تحصیل کرد. پدرش، ملقب به سید عرب، از شاگردان کمال الملک بود که مبانی طرح و رنگ را به فرزند آموخت و او را با قالی بافی آشنا کرد. ویژگی بارز کار استاد رسام عرب زاده بهره گیری از طرح هایی متفاوت با نظام متعارف اند که «نقش غلط» نامیده می شوند و او در جوانی به آن پرداخت. در بافت فرش از شیوۀ «گره میان در رفته» استفاده می کرد که استحکام بیشتری دارد؛ در این شیوه، که خود آن را «آویز» خوانده است، با کاربرد چهار گره به جای یک گره (گوشه گره، بالاگره، زیرگره، کنارگره) فرش غنای خاصی می یابد. روش بافت توأمان، استفاده از دو نوع رج شمار، و نیز استفاده از دو شیوۀ بافت «قالی و گلیم» در یک دست بافته، از ابتکارهای اوست. در آثار عرب زاده حال وهوای نقش ونگار و عرفان ایرانی و اسلامی تجسم یافته؛ او همچنین از مینیاتور ایرانی و اشعار نغز شاعران ایرانی در نقش پردازی هایش بهره بسیار گرفته است. در اواخر عمر همۀ دست بافته ها و آثار هنری خود را به شهرداری تهران واگذار کرد. این آثار هم اکنون در موزه ای با نام «بنیاد فرهنگی و هنری فرش رسام عرب زاده» نگهداری می شود. برخی از مشهورترین آثار او عبارت اند از فردوسی در دربار محمود غزنوی، بنی آدم، خیام، دوازده بهشت، و برگ خزان.