[ویکی نور] رسالة مختصرة فی النصوص الصحیحة علی إمامة الأئمة الاثنی عشر، اثر شیخ جواد تبریزی، کتابی است به زبان عربی با موضوع کلام و حدیث شیعه. نویسنده در این اثر برخی از روایات صحیحه وارده درباره امامت ائمه دوازده گانه شیعه را بیان می کند.
کتاب دارای پیشگفتار آیت الله تبریزی، مقدمه، محتوا در دو بخش کلی و خاتمه است. اکثر روایات از کتاب کافی نقل شده اند. چند روایت هم از «کمال الدین» نقل شده و یک روایت از هرکدام از کتاب های «الغنیة» و «وسائل الشیعة».
آیت الله تبریزی در پیشگفتار خود، مرقوم داشته است: پرسش های فراوانی از طرف مؤمنان درباره امامت ائمه معصومین به ما رسیده، ولی از آنجا که فعلا بحث در این موضوع و استقصای ادله آن برای ما نامیسر است، به تبیین پاره ای از افکار و اشاره به برخی از اخبار صحیح در این باره پرداختیم و کار را به یکی از شاگردان فاضل خویش واگذاردیم. او این رساله را نگاشت و من آن را مطالعه کردم و آن را وافی به مقصود یافتم
ناشر ضمن بیان نجات تنها یک فرقه از میان هفتادوسه فرقه مسلمان، از زحمات آیت الله تبریزی که خودش را وقف معرفی طریق اهل بیت(ع) کرده تشکر می کند و می گوید این نسخه برای عراق تنظیم شده است
نویسنده در مقدمه ضمن تقسیم پرسشگران به دو صنف مغرض و واقعی، روی سخن این اثر را با پرسشگران واقعی از تشیع و جستجوگران حقیقی از اهل تسنن می داند؛ نه با مغرضانی که به قصد شبهه پراکنی، از غیر متخصصین در مسائل اسلامی سؤال می کنند تا آنها را گمراه کنند. روش این کتاب ذکر برخی روایات صحیح تصریح کننده بر امامان یا نام آنها است. نویسنده، روایات این باب را به این صورت تقسیم کرده است:
اهمیت ذکر احادیثی که امامت را تا محمد بن علی الباقر(ع) اعلام کرده اند در این است که به برخی تشکیک گرانی که مدعی اند بعد از امام حسین(ع) نصی بر امامت فرزندان او وجود ندارد، پاسخ می دهد
کتاب دارای پیشگفتار آیت الله تبریزی، مقدمه، محتوا در دو بخش کلی و خاتمه است. اکثر روایات از کتاب کافی نقل شده اند. چند روایت هم از «کمال الدین» نقل شده و یک روایت از هرکدام از کتاب های «الغنیة» و «وسائل الشیعة».
آیت الله تبریزی در پیشگفتار خود، مرقوم داشته است: پرسش های فراوانی از طرف مؤمنان درباره امامت ائمه معصومین به ما رسیده، ولی از آنجا که فعلا بحث در این موضوع و استقصای ادله آن برای ما نامیسر است، به تبیین پاره ای از افکار و اشاره به برخی از اخبار صحیح در این باره پرداختیم و کار را به یکی از شاگردان فاضل خویش واگذاردیم. او این رساله را نگاشت و من آن را مطالعه کردم و آن را وافی به مقصود یافتم
ناشر ضمن بیان نجات تنها یک فرقه از میان هفتادوسه فرقه مسلمان، از زحمات آیت الله تبریزی که خودش را وقف معرفی طریق اهل بیت(ع) کرده تشکر می کند و می گوید این نسخه برای عراق تنظیم شده است
نویسنده در مقدمه ضمن تقسیم پرسشگران به دو صنف مغرض و واقعی، روی سخن این اثر را با پرسشگران واقعی از تشیع و جستجوگران حقیقی از اهل تسنن می داند؛ نه با مغرضانی که به قصد شبهه پراکنی، از غیر متخصصین در مسائل اسلامی سؤال می کنند تا آنها را گمراه کنند. روش این کتاب ذکر برخی روایات صحیح تصریح کننده بر امامان یا نام آنها است. نویسنده، روایات این باب را به این صورت تقسیم کرده است:
اهمیت ذکر احادیثی که امامت را تا محمد بن علی الباقر(ع) اعلام کرده اند در این است که به برخی تشکیک گرانی که مدعی اند بعد از امام حسین(ع) نصی بر امامت فرزندان او وجود ندارد، پاسخ می دهد