[ویکی فقه] رسالة فی طلاق الحائض و الغائب (شهید ثانی). رسالة فی طلاق الحائض و الغائب- در این کتاب حکم طلاق زن حائض که امکان آگاهی یافتن از پایان حیض او نیست و قبل از حیض با وی عمل زناشوئی انجام شده است، بیان شده است.
مؤلف در ابتدا اقوال مختلف در مسئله مثل طلاق پس از سه ماه ، یک ماه، کمتر از یک ماه، پنج ماه، ۶ ماه، و طلاق پس از علم به انتقال به پاکی برحسب عادت خود آن زن را مطرح نموده است و در نهایت طلاق پس از سه ماه را انتخاب نموده، در صفحات ۲۰۱ و ۲۰۲ می نویسد:فلیس هنا الا وجه واحد و هو تقیید جواز طلاق الغائب بثلاثة اشهر و باقی الاخبار لو وافقت عواید مستقره و معان واضحة لم یسع العمل بها و ان کانت اصول بعض اصحابنا یقتضی العمل بها فکل یعمل علی شاکلهکتاب به سبک فقه استدلالی نوشته شده است و مصنف با استقراء تام نظریات فقهای بزرگ امامیه از ابن جنید و شیخ صدوق تا محقق کرکی و معاصرینش را بیان و بررسی نموده است. این کتاب پس از تالیف مورد توجه فقهای پس از وی واقع شده و در موسوعه های فقهیة به نقد و بررسی نظریات وی در طلاق زن حائض غائب پرداخته شده است.
مؤلف در ابتدا اقوال مختلف در مسئله مثل طلاق پس از سه ماه ، یک ماه، کمتر از یک ماه، پنج ماه، ۶ ماه، و طلاق پس از علم به انتقال به پاکی برحسب عادت خود آن زن را مطرح نموده است و در نهایت طلاق پس از سه ماه را انتخاب نموده، در صفحات ۲۰۱ و ۲۰۲ می نویسد:فلیس هنا الا وجه واحد و هو تقیید جواز طلاق الغائب بثلاثة اشهر و باقی الاخبار لو وافقت عواید مستقره و معان واضحة لم یسع العمل بها و ان کانت اصول بعض اصحابنا یقتضی العمل بها فکل یعمل علی شاکلهکتاب به سبک فقه استدلالی نوشته شده است و مصنف با استقراء تام نظریات فقهای بزرگ امامیه از ابن جنید و شیخ صدوق تا محقق کرکی و معاصرینش را بیان و بررسی نموده است. این کتاب پس از تالیف مورد توجه فقهای پس از وی واقع شده و در موسوعه های فقهیة به نقد و بررسی نظریات وی در طلاق زن حائض غائب پرداخته شده است.
[ویکی فقه] رساله فی طلاق الحائض و الغائب (شهید ثانی). رسالة فی طلاق الحائض و الغائب- در این کتاب حکم طلاق زن حائض که امکان آگاهی یافتن از پایان حیض او نیست و قبل از حیض با وی عمل زناشوئی انجام شده است، بیان شده است.
مؤلف در ابتدا اقوال مختلف در مسئله مثل طلاق پس از سه ماه ، یک ماه، کمتر از یک ماه، پنج ماه، ۶ ماه، و طلاق پس از علم به انتقال به پاکی برحسب عادت خود آن زن را مطرح نموده است و در نهایت طلاق پس از سه ماه را انتخاب نموده، در صفحات ۲۰۱ و ۲۰۲ می نویسد:فلیس هنا الا وجه واحد و هو تقیید جواز طلاق الغائب بثلاثة اشهر و باقی الاخبار لو وافقت عواید مستقره و معان واضحة لم یسع العمل بها و ان کانت اصول بعض اصحابنا یقتضی العمل بها فکل یعمل علی شاکلهکتاب به سبک فقه استدلالی نوشته شده است و مصنف با استقراء تام نظریات فقهای بزرگ امامیه از ابن جنید و شیخ صدوق تا محقق کرکی و معاصرینش را بیان و بررسی نموده است. این کتاب پس از تالیف مورد توجه فقهای پس از وی واقع شده و در موسوعه های فقهیة به نقد و بررسی نظریات وی در طلاق زن حائض غائب پرداخته شده است.
تاریخ تالیف
از تاریخ تالیف کتاب اطلاع دقیقی در دست نیست ولی با توجه به نسخه مذکور در الذریعة ، که مربوط به سال ۹۵۱ ق است این کتاب قبل از سال ۹۵۰ تالیف شده است.
نسخه ها
در الذریعة به نسخه ای به خط محمد صالح بن حسن علی باغ سهیل مربوط به سال ۱۰۰۱ ق اشاره شده است.در الذریعة نیز به نسخه ای به خط شاگرد مؤلف به نام شیخ سلمان بن محمد جبعی ضمن مجموعه ای از رسائل وی در کتابخانه قمشهی بزرگ مربوط به سال ۹۵۱ ق و همینطور نسخه دیگری در کتابخانه شیخ الشریعة اصفهانی اشاره شده است.
مؤلف در ابتدا اقوال مختلف در مسئله مثل طلاق پس از سه ماه ، یک ماه، کمتر از یک ماه، پنج ماه، ۶ ماه، و طلاق پس از علم به انتقال به پاکی برحسب عادت خود آن زن را مطرح نموده است و در نهایت طلاق پس از سه ماه را انتخاب نموده، در صفحات ۲۰۱ و ۲۰۲ می نویسد:فلیس هنا الا وجه واحد و هو تقیید جواز طلاق الغائب بثلاثة اشهر و باقی الاخبار لو وافقت عواید مستقره و معان واضحة لم یسع العمل بها و ان کانت اصول بعض اصحابنا یقتضی العمل بها فکل یعمل علی شاکلهکتاب به سبک فقه استدلالی نوشته شده است و مصنف با استقراء تام نظریات فقهای بزرگ امامیه از ابن جنید و شیخ صدوق تا محقق کرکی و معاصرینش را بیان و بررسی نموده است. این کتاب پس از تالیف مورد توجه فقهای پس از وی واقع شده و در موسوعه های فقهیة به نقد و بررسی نظریات وی در طلاق زن حائض غائب پرداخته شده است.
تاریخ تالیف
از تاریخ تالیف کتاب اطلاع دقیقی در دست نیست ولی با توجه به نسخه مذکور در الذریعة ، که مربوط به سال ۹۵۱ ق است این کتاب قبل از سال ۹۵۰ تالیف شده است.
نسخه ها
در الذریعة به نسخه ای به خط محمد صالح بن حسن علی باغ سهیل مربوط به سال ۱۰۰۱ ق اشاره شده است.در الذریعة نیز به نسخه ای به خط شاگرد مؤلف به نام شیخ سلمان بن محمد جبعی ضمن مجموعه ای از رسائل وی در کتابخانه قمشهی بزرگ مربوط به سال ۹۵۱ ق و همینطور نسخه دیگری در کتابخانه شیخ الشریعة اصفهانی اشاره شده است.