[ویکی نور] رسالة فی السجود على التربة المشویّة تألیف شیخ على بن حسین کرکى، معروف به محقق کرکى، محقق ثانى (م 940 ه ق)
در این نوشته جواز سجده بر تربت امام حسین(ع) پس از پخته شدن آن بررسى شده است و مؤلف پس از رد نظریات شیخ ابراهیم قطیفى در حرمت سجده بر آن، نظر مشهور علماء بر جواز سجده را پذیرفته است.
وى علّت تألیف کتاب را حمایت علماى اهل تسنن از فتواى حرمت سجده و درخواست فضلاء و ناراحتى علماء و فقهاء آن زمان ذکر نموده است.
این رساله یکی از بیست و هشت رساله ای است که در مجموعه ای سه جلدی به نام رسائل المحقق الکرکی با تحقیق محمد حسون به چاپ رسیده است.
این کتاب به سبک فقه استدلالى نوشته شده است و در آن پس از بیان اطلاقات و عمومات روایى، اجماع علماء، اصل استصحاب و نظائر آن به نظرات فقهاى بزرگى همچون شیخ مفید (م 413 ه ق) در المقنعه، شیخ طوسى (م 460 ه ق) در النهایة، ابن ادریس (م 598 ه ق) در السرائر، محقق اوّل (م 676 ه ق) در المعتبر، علامه حلّى (م 726 ه ق) در المنتهى، التذکرة، نهایة الاحکام، و شهید اوّل (م 786 ه ق) در الذکرى استناد شده است.
در این نوشته جواز سجده بر تربت امام حسین(ع) پس از پخته شدن آن بررسى شده است و مؤلف پس از رد نظریات شیخ ابراهیم قطیفى در حرمت سجده بر آن، نظر مشهور علماء بر جواز سجده را پذیرفته است.
وى علّت تألیف کتاب را حمایت علماى اهل تسنن از فتواى حرمت سجده و درخواست فضلاء و ناراحتى علماء و فقهاء آن زمان ذکر نموده است.
این رساله یکی از بیست و هشت رساله ای است که در مجموعه ای سه جلدی به نام رسائل المحقق الکرکی با تحقیق محمد حسون به چاپ رسیده است.
این کتاب به سبک فقه استدلالى نوشته شده است و در آن پس از بیان اطلاقات و عمومات روایى، اجماع علماء، اصل استصحاب و نظائر آن به نظرات فقهاى بزرگى همچون شیخ مفید (م 413 ه ق) در المقنعه، شیخ طوسى (م 460 ه ق) در النهایة، ابن ادریس (م 598 ه ق) در السرائر، محقق اوّل (م 676 ه ق) در المعتبر، علامه حلّى (م 726 ه ق) در المنتهى، التذکرة، نهایة الاحکام، و شهید اوّل (م 786 ه ق) در الذکرى استناد شده است.
wikinoor: رسالة_فی_السجود_على_التربة_المشویّة