[ویکی فقه] رسالة فی اجازة الوارث قبل الموت (محقق کرکی). نوشته بسیار مختصر و کوچکی است در دو صفحه است که در آن مسئله اجازه وارث قبل از مرگ را تایید نموده است.
سبک نگارش آن فقه استدلالی است.
سبک نگارش آن فقه استدلالی است.
[ویکی نور] رسالة فی إجازة الوارث قبل الموت تألیف شیخ على بن حسین کرکى، معروف به محقق کرکى، محقق ثانى (م 940 ه ق)
نوشته بسیار مختصر و کوچکى است در دو صفحه است که در آن مسئله اجازه وارث قبل از مرگ را تأیید نموده است.
سبک نگارش آن فقه استدلالى است.
در این مسئله دو نظریه وجود دارد که ابن جنید، شیخ طوسى، ابن حمزة و علامه حلّى صحت آن را تأیید نموده است و در نظریه دوم که این اجاره را صحیح ندانسته اند شیخ مفید، سلاّر، ابن ادریس و فخر المحققین آن را انتخاب نموده اند.
در مقدمه ناشر به نسخه اى مربوط به 964 ق که متعلّق به کتابخانه آیت الله مرعشى است، اشاره شده است.
نوشته بسیار مختصر و کوچکى است در دو صفحه است که در آن مسئله اجازه وارث قبل از مرگ را تأیید نموده است.
سبک نگارش آن فقه استدلالى است.
در این مسئله دو نظریه وجود دارد که ابن جنید، شیخ طوسى، ابن حمزة و علامه حلّى صحت آن را تأیید نموده است و در نظریه دوم که این اجاره را صحیح ندانسته اند شیخ مفید، سلاّر، ابن ادریس و فخر المحققین آن را انتخاب نموده اند.
در مقدمه ناشر به نسخه اى مربوط به 964 ق که متعلّق به کتابخانه آیت الله مرعشى است، اشاره شده است.
wikinoor: رسالة_فی_إجازة_الوارث_قبل_الموت
[ویکی فقه] رساله فی اجازه الوارث قبل الموت (محقق کرکی). نوشته بسیار مختصر و کوچکی است در دو صفحه است که در آن مسئله اجازه وارث قبل از مرگ را تایید نموده است.
سبک نگارش آن فقه استدلالی است.
دو نظر در مساله
در این مسئله دو نظریه وجود دارد که ابن جنید، شیخ طوسی، ابن حمزة و علامه حلی، صحت آن را تایید نموده است و در نظریه دوم که این اجاره را صحیح ندانسته اند شیخ مفید، سلار، ابن ادریس و فخر المحققین آن را انتخاب نموده اند. در مقدمه ناشر به نسخه ای مربوط به ۹۶۴ ه ق که متعلق به کتابخانه آیة الله مرعشی است، اشاره شده است.
سبک نگارش آن فقه استدلالی است.
دو نظر در مساله
در این مسئله دو نظریه وجود دارد که ابن جنید، شیخ طوسی، ابن حمزة و علامه حلی، صحت آن را تایید نموده است و در نظریه دوم که این اجاره را صحیح ندانسته اند شیخ مفید، سلار، ابن ادریس و فخر المحققین آن را انتخاب نموده اند. در مقدمه ناشر به نسخه ای مربوط به ۹۶۴ ه ق که متعلق به کتابخانه آیة الله مرعشی است، اشاره شده است.