رساله فى ملاقى الشبههالمحصوره

[ویکی نور] رسالة فى ملاقى الشبهةالمحصورة یا رسالة فى ما تنجس بعضه و اشتبه موضع النجاسة تألیف شیخ على بن حسین کرکى، معروف به محقق کرکى، محقق ثانى (م 940 ه‍ ق)، در این کتاب کوچک یا به تعبیرى مقاله، مسئله نجس شدن چیز معینى که مشخص نیست کدام قسمت آن نجس شده است مطرح شده است.
مؤلف حکم به پاک بودن آن شى را انتخاب نموده و آن را ظاهر مذهب دانسته است این کتاب به سبک فقه استدلالى نوشته شده و در آن نظریات علامه حلى (م 726 ه‍ ق) در منتهى المطلب و نهایة الاحکام بررسى شده است.
مؤلف با استدلال به عمومات و اطلاقات در باب طهارت این نظر را انتخاب نموده است و از کسانى که این نظریه را انتخاب ننمایند اینگونه تعبیر نموده است: ما یخطر فى الاوهام على خواطر من لم ترض نفسه بمعرفة طرق الاستدلال الفقهیة، فتراه یخبط خبط عشواء فى اللیلة الظلماء لا یتمیز عنده غث ما فى یدین من سمینه. در دو جا از الذریعة(ج 184/22) و (ج 193/22) با عبارتهاى یکسان از این کتاب نام برده شده و آقا بزرگ تهرانى به معرفى آن پرداخته است.
در این دو جا به نسخه هاى مربوط به سالهاى 958 به خط مولى درویش محمد و مربوط به 963 ق از کتابخانه آیت الله مجدد شیرازى و مربوط به 952 ق در آخر ارشاد الاذهان علامه حلّى به خط جلال الدین محمد بن قطب الدین احمد در کتابخانه شیخ محمدحسن بن محسن جواهرى اشاره شده است.
در کتاب مقدمه اى بر فقه شیعه ص 171 به نسخه هاى مربوط به دانشگاه شیراز و دانشگاه تهران اشاره شده است.