رساله تفاحه

رسالۀ تُفّاحه
اثری منسوب به ارسطو، با ترجمۀ فارسی بابا افضل کاشانی، در فلسفه. این اثر به قطع از ارسطو نیست و گویی از دوران های بسیار متأخرتر است. بنابه مفاد این رساله، ارسطو در پایان عمر شاگرد خویش، سیماس، را به نزد خود فراخواند و در حالی که سیبی (= تفاحه) در دست داشت به بیان مطالبی حکمی پرداخت. این نگاشته در ذیل مصنفات باباافضل، به کوشش مجتبی مینوی و یحیی مهدوی چاپ شده است. بر این رساله شرحی نسبتاً مبسوط از آقانجفی قوچانی در دست است.