رساله به رومیان

رساله به رومیان (Epistle to the Romans)
عنوان رسالۀ پولس۱ رسول به رومیان، از رساله های عهد جدید. بلندترین نامۀ پولس است و از این رو در آغاز نامه های او در کورَنت۲ جای دارد. یگانه نامۀ او به جماعتی مسیحی است که خودش آن را به وجود نیاورده و بدین سبب بیشتر به مقاله ای در شرح عقاید او دربارۀ رستگاری است تا پاسخی به مسائل خاص. تاریخ نگارش آن احتمالاً ح ۵۷ـ ۵۸ م است، پیش از آن که پولس برای رساندن کمک های گردآوری شده برای کلیسای بیت المقدس (اورشلیم) از کورَنت راهی آن دیار شود. باب های یکم تا چهارم رساله شرح کامل تری بر موضوع «برائت به ایمان۳» است که به شکل بحثی در غلاطیان۴ ارائه می شود. باب های پنجم تا هشتم به تأثیر آمرزش در سرنوشت انسان می پردازند. در باب های نهم تا یازدهم، پولس از عاقبت یهودیانی که رسالت عیسی مسیح را نمی پذیرند سخن می گوید. پیامدهای ظهور عیسی، ایمان مسیحی، و آمرزش گناهان برای شخص مسیحی در باب های دوازدهم تا پانزدهم بیان می شود. باب شانزدهم نیز معرفی نامه ای برای فوئبه۵ خادمۀ کلیساست و بسیاری آن را نامۀ جداگانه ای می دانند.
PaulCorinthJustification by FaithGalatiansPhoebe