رزین پلیزنت بویی ( Rezin Pleasant Bowie ) ( ۸ سپتامبر ۱۷۹۳–۱۷ ژانویه ۱۸۴۱ ) ، مزرعه دار، مخترع و سرباز مزدور بود. او سه دوره در مجلس نمایندگان لوئیزیانا خدمت کرد.
رزین بویی با برادرش جیمز «جیم» بویی قاچاق برده می کردند و بعنوان دلال زمین کار می کردند. این دو برادر نخستین کارخانهٔ قند با ماشین بخار را در لوئیزیانا تأسیس نمودند. بویی به واسطه ساخت چاقوی بویی اعتبار کسب نمود که پس از استفاده در نبرد سندبار سال ۱۸۲۷ توسط جیمز، مشهور شد.
... [مشاهده متن کامل]
پس از این که جیمز به تکزاس مکزیک رفت، رزین او را در سفر اکتشافی معدن گمشده ی سان سبا همراهی نمود. آن ها معدن را نیافتند اما از ماجرای آن ها در دفع کمین سرخ پوستان همه مردم با خبر شد.
بویی در سال های اخیر عمر از ضعف بینایی رنج می برد. او همراه با خانم و دخترانش در مزرعه ای در لوئیزیانا زندگی نمود.
رزین بویی در ۸ سپتامبر سال ۱۷۹۳ در نزدیکی گالاتین تنسی فعلی در شهرستان سومنر قلمروی جنوب غربی متولد شد. بویی یکی از ده فرزندی بود که در خانوادهٔ رزین بویی و اپ - کتسبای جانز متولد شد. بویی یکی از دوقلوهای بود با برادرش رزا متولد شد. پدر بویی در نبرد در جنگ انقلاب آمریکا زخمی شده بود و در سال ۱۷۸۲ با خانم جوانی که در قسمت اعادهٔ سلامتیش از وی پرستاری نموده بود، ازدواج کرد. احتمالاً الف با توماس اپ کتسبای جونز ( ۱۷۹۰–۱۸۵۸ ) فرماندهٔ نیروی دریایی در نبرد دریاچهٔ بورگن سال ۱۸۱۴ در لوئیزیانا، ارتباط داشت. نام خانوادگی بویی ˈبوی/بو - ییˈ تلفظ می شود ( هرچند که بعضی از مراجع کتابی به یک تلفظ جایگزین غلط باوی/بوه - یی اشاره دارد ) .
خانوادهٔ بوییز مکرراً از جای به جای دیگری می رفت، نخست در جورجیا ساکن شدند و در آنجا شش فرزند داشتند و سپس به قلمروی جنوب غربی ( اگر قبل از سال ۱۷۹۰ به آنجا رسیده باشند، این منطقه در آن زمان بخشی از ایالت کارولینای شمالی بود ) در ایالت بعدی تنسی نقل مکان نمود. سال بعد از تولد بویی خانوادهٔ وی به شهرستان لوگان در ایالت تازه تأسیس کنتاکی نقل مکان نمود. پدر بویی تا سال ۱۷۹۶ مالک ۸ برده، ۷ رأس اسب، ۱۱ رأس گاو و ۱ رأس اسب نریان یا اسب اصلاح نژاد بود. این خانواده در سال بعدی ۲۰۰ جریب ( ۸۰ هکتار ) زمین را در امتداد رودخانهٔ سرخ تصاحب نمود. رزین بویی در سال ۱۸۰۰ ملک خود را به فروش رسانید و خانواده وی دو سال را در محلی که چندین سال بعد به ایالت میسوری تبدیل شد، سپری نمودند. در این برههٔ زمانی این منطقه بخشی از لوئیزیانای بالا یا بخشی از منطقهٔ بود که مقامات استعماری اسپانیایی آن را ناحیهٔ ایلینوی می نامیدند.
رزین بویی با برادرش جیمز «جیم» بویی قاچاق برده می کردند و بعنوان دلال زمین کار می کردند. این دو برادر نخستین کارخانهٔ قند با ماشین بخار را در لوئیزیانا تأسیس نمودند. بویی به واسطه ساخت چاقوی بویی اعتبار کسب نمود که پس از استفاده در نبرد سندبار سال ۱۸۲۷ توسط جیمز، مشهور شد.
... [مشاهده متن کامل]
پس از این که جیمز به تکزاس مکزیک رفت، رزین او را در سفر اکتشافی معدن گمشده ی سان سبا همراهی نمود. آن ها معدن را نیافتند اما از ماجرای آن ها در دفع کمین سرخ پوستان همه مردم با خبر شد.
بویی در سال های اخیر عمر از ضعف بینایی رنج می برد. او همراه با خانم و دخترانش در مزرعه ای در لوئیزیانا زندگی نمود.
رزین بویی در ۸ سپتامبر سال ۱۷۹۳ در نزدیکی گالاتین تنسی فعلی در شهرستان سومنر قلمروی جنوب غربی متولد شد. بویی یکی از ده فرزندی بود که در خانوادهٔ رزین بویی و اپ - کتسبای جانز متولد شد. بویی یکی از دوقلوهای بود با برادرش رزا متولد شد. پدر بویی در نبرد در جنگ انقلاب آمریکا زخمی شده بود و در سال ۱۷۸۲ با خانم جوانی که در قسمت اعادهٔ سلامتیش از وی پرستاری نموده بود، ازدواج کرد. احتمالاً الف با توماس اپ کتسبای جونز ( ۱۷۹۰–۱۸۵۸ ) فرماندهٔ نیروی دریایی در نبرد دریاچهٔ بورگن سال ۱۸۱۴ در لوئیزیانا، ارتباط داشت. نام خانوادگی بویی ˈبوی/بو - ییˈ تلفظ می شود ( هرچند که بعضی از مراجع کتابی به یک تلفظ جایگزین غلط باوی/بوه - یی اشاره دارد ) .
خانوادهٔ بوییز مکرراً از جای به جای دیگری می رفت، نخست در جورجیا ساکن شدند و در آنجا شش فرزند داشتند و سپس به قلمروی جنوب غربی ( اگر قبل از سال ۱۷۹۰ به آنجا رسیده باشند، این منطقه در آن زمان بخشی از ایالت کارولینای شمالی بود ) در ایالت بعدی تنسی نقل مکان نمود. سال بعد از تولد بویی خانوادهٔ وی به شهرستان لوگان در ایالت تازه تأسیس کنتاکی نقل مکان نمود. پدر بویی تا سال ۱۷۹۶ مالک ۸ برده، ۷ رأس اسب، ۱۱ رأس گاو و ۱ رأس اسب نریان یا اسب اصلاح نژاد بود. این خانواده در سال بعدی ۲۰۰ جریب ( ۸۰ هکتار ) زمین را در امتداد رودخانهٔ سرخ تصاحب نمود. رزین بویی در سال ۱۸۰۰ ملک خود را به فروش رسانید و خانواده وی دو سال را در محلی که چندین سال بعد به ایالت میسوری تبدیل شد، سپری نمودند. در این برههٔ زمانی این منطقه بخشی از لوئیزیانای بالا یا بخشی از منطقهٔ بود که مقامات استعماری اسپانیایی آن را ناحیهٔ ایلینوی می نامیدند.
