رزغه

لغت نامه دهخدا

( رزغة ) رزغة. [ رَ زَ غ َ ] ( ع اِ ) گِلزار و لایستان. ج ، رَزَغ ، رِزاغ. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ).وَحَل. || خاک نرم. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران