رَدیابی صوتی (sonar)
(یا: سونار) روشی برای تعیین محل اجسام در زیر آب، با استفاده از بازتاب امواج فراصوتی. با توجه به زمانی که طول می کشد تا باریکۀ صوتی به جسم برسد و پس از بازتاب از سطح جسم به منبع ارسال بازگردد، فاصلۀ منبع گسیل امواج فراصوتی تا جسم مورد نظر را محاسبه می کنند، زیرا سرعت صوت در زیر آب معیّن است. ردیاب های صوتی یا ژرفاسنج های صوتی در ۱۹۲۰ ساخته شدند و متداول ترین وسیله برای ناوبری در زیر آب به شمار می روند. طرز کار این دستگاه شبیه رادار است. طی جنگ جهانی اول و پس از آن، متفقین دستگاهی برای آشکارسازی زیردریایی های دشمن ابداع کردند که بر مبنای پژواک امواج فراصوتی کار می کرد. ابتدا این دستگاه را با نام آسدیک می شناختند که سرنام عبارت انگلیسی کمیتۀ تحقیق برای ردیابی زیردریایی متفقین بود. این کمیته مسئولیت ساخت و تکمیل این دستگاه را به عهده داشت. در ۱۹۶۳ نام این دستگاه به سونار، یا ردیاب صوتی، تغییر یافت که سرنام عبارت انگلیسی ردیابی و ناوبری صوتی است.
(یا: سونار) روشی برای تعیین محل اجسام در زیر آب، با استفاده از بازتاب امواج فراصوتی. با توجه به زمانی که طول می کشد تا باریکۀ صوتی به جسم برسد و پس از بازتاب از سطح جسم به منبع ارسال بازگردد، فاصلۀ منبع گسیل امواج فراصوتی تا جسم مورد نظر را محاسبه می کنند، زیرا سرعت صوت در زیر آب معیّن است. ردیاب های صوتی یا ژرفاسنج های صوتی در ۱۹۲۰ ساخته شدند و متداول ترین وسیله برای ناوبری در زیر آب به شمار می روند. طرز کار این دستگاه شبیه رادار است. طی جنگ جهانی اول و پس از آن، متفقین دستگاهی برای آشکارسازی زیردریایی های دشمن ابداع کردند که بر مبنای پژواک امواج فراصوتی کار می کرد. ابتدا این دستگاه را با نام آسدیک می شناختند که سرنام عبارت انگلیسی کمیتۀ تحقیق برای ردیابی زیردریایی متفقین بود. این کمیته مسئولیت ساخت و تکمیل این دستگاه را به عهده داشت. در ۱۹۶۳ نام این دستگاه به سونار، یا ردیاب صوتی، تغییر یافت که سرنام عبارت انگلیسی ردیابی و ناوبری صوتی است.
wikijoo: ردیابی_صوتی