ردود

لغت نامه دهخدا

ردود. [ رُ ] ( ع ص ، اِ )ج ِ رَدّ. واخورده ها. وازده ها: ردود دراهم ؛ درمهای ناسره و وازده. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به رد شود.

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) ۱ - سرور روحانی پیشوای دینی زردشتی . ۲ - بزرگ سرور . ۳ - پهوان دلیر دلاور .
وا خورده ها وا زده ها : ردود را هم درمهای ناسره و وازده .

فرهنگ معین

(رُ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ رد.

پیشنهاد کاربران

بپرس