ردهه

لغت نامه دهخدا

( ردهة ) ردهة. [ رَ هََ ] ( ع اِ )مغاکی در زمین بلند درشت و یا در سنگ که آب در وی گرد آید. ج ، رَدْه ، رَدَه ْ، رُدَّه ْ، رِداه. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گوراب در کوه. ( مهذب الاسماء ). گوراب. ( تفلیسی ). گودالی که در آن آب باران و جز آن جمع شود. ( از اقرب الموارد ). || پشته مانندی از زمین درشت سنگناک. ج ، رَدَه ْ، رَدْه. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || خانه بزرگترین خانه ها. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). خانه ای که بزرگتر از آن نباشد. || آب برف. || جامه کهنه بدبافت. ج ، رَدْه ، رِداه. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس