رده بندی امتیازی در جیرو دیتالیا یکی از رده بندی های ثانویهٔ جیرو دیتالیا است. جایگاه های این رده بندی بر پایهٔ امتیازات به دست آمده در مراحل روزانه و بدون توجه به فاصله های زمانی مشخص می شود. از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۶۹ رهبر این رده بندی پیراهن قرمز به تن می کرد. ولی از سال ۱۹۷۰ به بعد، به پیراهن بنفش ( ایتالیایی: maglia ciclamino ) تغییر یافت. نام رنگ این پیراهن در زبان ایتالیایی از گل نگون سار که در آلپ می روید، گرفته شده است. پیراهن قرمز در سال ۲۰۱۰ دوباره بازگشت؛[ ۱] ولی در آوریل ۲۰۱۷ برگزار کنندگان جیرو اعلام کردند که پیراهن بنفش برای جیروی ۲۰۱۷ احیا می شود. [ ۲]
نخستین رده بندی امتیازی جیرو در سال ۱۹۵۸ به کار گرفته شد. برندهٔ هر مرحله ۱۵ امتیاز کسب می کرد و نفر پانزدهم یک امتیاز به دست می آورد. این رده بندی در سال بعد، منسوخ شد. سیستم امتیازی در سال ۱۹۶۶ دوباره تعریف شد[ ۳] و در سال بعد، پیراهن قرمز برای آن معرفی شد. از سال ۱۹۶۹ رنگ آن به بنفش تغییر یافت.
امتیازات به نخستین کسانی که یک مرحله را به پایان برسانند داده می شود و فاصلهٔ زمانی تأثیری در میزان آن ندارد. همچنین به کسانی که جلوتر از سایر رکابزنان از اسپرینت های میانی بگذرند نیز امتیازاتی داده می شود. مسابقهٔ جداگانه ای برای اسپرینت های میانی نیز وجود دارد که نام آن در سال های مختلف تغییر می کند و برندهٔ آن پیراهن آبی به تن می کند.
رکورد بیشترین پیروزی رده بندی امتیازی با ۴ پیروزی در اختیار جوزپه سارونی و فرانچسکو موزر است.
در سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ برندهٔ هر مرحله ۲۵ امتیاز کسب می کرد، نفر دوم و سوم به ترتیب ۲۰ و ۱۶ امتیاز می گرفتند و به نفر پانزدهم ۱ امتیاز داده می شد. در هر مرحله اسپرینت میانی نیز قرار داده می شد که برندهٔ آن ۸ امتیاز می گرفت و نفر ششم یک امتیاز کسب می کرد.
این قانون در سال ۲۰۱۴ تغییر کرد و بر پایهٔ آن، سه سطح مرحله وجود دارد. سطح نخست، مرحلهٔ مسطح است که به ۲۰ رکابزن برتر از ۵۰ تا ۱ امتیاز داده می شود. در مراحل سطح دوم ۱۵ نفر برتر، ۲۵ تا ۱ امتیاز کسب می کنند و در مراحل سطح سوم، ۱۰ نفر اول، ۱۵ تا ۱ امتیاز به دست می آورند. امتیازات اسپرینت های میانی نیز در مقیاس مشابهی داده می شود. [ ۴]
اگر امتیاز دو یا چند رکابزن با هم برابر باشد، رده بندی بر پایهٔ تعداد پیروزی های مرحله ای، سپس تعداد پیروزی های اسپرینت میانی و سپس کمترین زمان در رده بندی اصلی تعیین می شود. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین رده بندی امتیازی جیرو در سال ۱۹۵۸ به کار گرفته شد. برندهٔ هر مرحله ۱۵ امتیاز کسب می کرد و نفر پانزدهم یک امتیاز به دست می آورد. این رده بندی در سال بعد، منسوخ شد. سیستم امتیازی در سال ۱۹۶۶ دوباره تعریف شد[ ۳] و در سال بعد، پیراهن قرمز برای آن معرفی شد. از سال ۱۹۶۹ رنگ آن به بنفش تغییر یافت.
امتیازات به نخستین کسانی که یک مرحله را به پایان برسانند داده می شود و فاصلهٔ زمانی تأثیری در میزان آن ندارد. همچنین به کسانی که جلوتر از سایر رکابزنان از اسپرینت های میانی بگذرند نیز امتیازاتی داده می شود. مسابقهٔ جداگانه ای برای اسپرینت های میانی نیز وجود دارد که نام آن در سال های مختلف تغییر می کند و برندهٔ آن پیراهن آبی به تن می کند.
رکورد بیشترین پیروزی رده بندی امتیازی با ۴ پیروزی در اختیار جوزپه سارونی و فرانچسکو موزر است.
در سال های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ برندهٔ هر مرحله ۲۵ امتیاز کسب می کرد، نفر دوم و سوم به ترتیب ۲۰ و ۱۶ امتیاز می گرفتند و به نفر پانزدهم ۱ امتیاز داده می شد. در هر مرحله اسپرینت میانی نیز قرار داده می شد که برندهٔ آن ۸ امتیاز می گرفت و نفر ششم یک امتیاز کسب می کرد.
این قانون در سال ۲۰۱۴ تغییر کرد و بر پایهٔ آن، سه سطح مرحله وجود دارد. سطح نخست، مرحلهٔ مسطح است که به ۲۰ رکابزن برتر از ۵۰ تا ۱ امتیاز داده می شود. در مراحل سطح دوم ۱۵ نفر برتر، ۲۵ تا ۱ امتیاز کسب می کنند و در مراحل سطح سوم، ۱۰ نفر اول، ۱۵ تا ۱ امتیاز به دست می آورند. امتیازات اسپرینت های میانی نیز در مقیاس مشابهی داده می شود. [ ۴]
اگر امتیاز دو یا چند رکابزن با هم برابر باشد، رده بندی بر پایهٔ تعداد پیروزی های مرحله ای، سپس تعداد پیروزی های اسپرینت میانی و سپس کمترین زمان در رده بندی اصلی تعیین می شود. [ ۵]
