رده بندی اصلی در تور دو فرانس مهم ترین رده بندی این مسابقات است و بر پایهٔ آن، برندهٔ تور مشخص می شود. از سال ۱۹۱۹ میلادی، رهبر رده بندی اصلی، پیراهن زرد یا پیراهن طلایی ( فرانسوی: maillot jaune ) به تن می کند.
برندهٔ نخستین دورهٔ تور دو فرانس، یک بازوبند سبز می بست. [ ۱] پس از دومین دوره، قانون تغییر کرد و رده بندی اصلی به جای زمان، بر پایهٔ امتیاز محاسبه می شد. این روش امتیازی تا ۱۹۱۲ نگه داشته شد و از آن پس، دوباره به رده بندی زمانی برگشت.
این که اهدای پیراهن زرد از چه زمانی آغاز شد، دقیقاً مشخص نیست. فیلیپ تیس رکابزن بلژیکی و برندهٔ تور در سال های ۱۹۱۳، ۱۹۱۴ و ۱۹۲۰ در ۶۷ سالگی در یک مجلهٔ بلژیکی اعلام کرد که در سال ۱۹۱۳ انری دسگرانژ، سازمان دهندهٔ تور، از او خواسته تا یک پیراهن رنگی به تن کند و یک پیراهن زرد به او اهدا شده است. تیس مخالفت کرد و گفت که پوشیدن پیراهن زرد، او را بیشتر قابل شناسایی می کند و سایر رکابزنان را ترغیب می کند که از او بگذرند. [ ۲]
بر پایهٔ تاریخ رسمی تور، نخستین بار اوژن کریستوف فرانسوی در مرحله ای میان گرنوبل و ژنو، در ۱۸ ژوئیهٔ ۱۹۱۹ پیراهن زرد را به تن کرده است. [ ۳] ممکن است که این رنگ برای بازتاب دادن رنگ زرد کاغذ روزنامهٔ لوتو ( روزنامهٔ سازمان دهندگان تور ) یا به دلیل نامتداول بودن آن گزیده شده باشد. [ ۱]
کریستوف تمایلی به پوشیدن پیراهن زرد نداشت و شکایت می کرد که تماشاگران به هنگام عبور او، صدای قناری را تقلید می کنند.
در دورهٔ بعدی تور در ۱۹۲۰، پیراهن زرد در مراحل ابتدایی اهدا نشد؛ ولی پس از مرحلهٔ نهم، دوباره معرفی شد. [ ۴]
پس از مرگ دسگرانژ، پاراف های او به پیراهن زرد افزوده شد و روی سینهٔ آن قرار گرفت. [ ۳] این پاراف ها در ۱۹۶۹ به آستین ها منتقل شدند تا فضایی برای تبلیغ لوگوی ویرلوکس ایجاد شود. هم چنین تبلیغ لو کوک اسپورتیف ( شرکت پوشاک ) در پایین بست زیپ گردن افزوده شد.
پاراف های دسگرانژ در ۱۹۷۲ به روی پیراهن برگشت و در بیشتر سال ها در سمت راست و در برخی در سمت چپ قرار داده شد. این پاراف ها در ۱۹۸۴ برای افزودن لوگوی تجاری برداشته شد، ولی نایکی در ۲۰۰۳ آن ها را به عنوان بخشی از جشن صد سالگی تور، برگرداند.
قهرمان تور دو فرانس و سایر مسابقات چند مرحله ای بر پایهٔ زمان کل طی شده توسط رکابزنان در مراحل تعیین می شود. می توان زمانی را به عنوان جایزه ( برای برندهٔ مرحله یا برنده در سربالایی ) از آن کم کرد یا به عنوان جریمه ( بر پایهٔ جرایم قانونی ) به آن افزود. در پایان هر مرحله، به رکابزن دارای کمترین زمان کل یک پیراهن دوچرخه سواری زرد اهدا می شود و اجازه داده می شود که مرحلهٔ بعدی را با پیراهن طلایی آغاز کند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرندهٔ نخستین دورهٔ تور دو فرانس، یک بازوبند سبز می بست. [ ۱] پس از دومین دوره، قانون تغییر کرد و رده بندی اصلی به جای زمان، بر پایهٔ امتیاز محاسبه می شد. این روش امتیازی تا ۱۹۱۲ نگه داشته شد و از آن پس، دوباره به رده بندی زمانی برگشت.
این که اهدای پیراهن زرد از چه زمانی آغاز شد، دقیقاً مشخص نیست. فیلیپ تیس رکابزن بلژیکی و برندهٔ تور در سال های ۱۹۱۳، ۱۹۱۴ و ۱۹۲۰ در ۶۷ سالگی در یک مجلهٔ بلژیکی اعلام کرد که در سال ۱۹۱۳ انری دسگرانژ، سازمان دهندهٔ تور، از او خواسته تا یک پیراهن رنگی به تن کند و یک پیراهن زرد به او اهدا شده است. تیس مخالفت کرد و گفت که پوشیدن پیراهن زرد، او را بیشتر قابل شناسایی می کند و سایر رکابزنان را ترغیب می کند که از او بگذرند. [ ۲]
بر پایهٔ تاریخ رسمی تور، نخستین بار اوژن کریستوف فرانسوی در مرحله ای میان گرنوبل و ژنو، در ۱۸ ژوئیهٔ ۱۹۱۹ پیراهن زرد را به تن کرده است. [ ۳] ممکن است که این رنگ برای بازتاب دادن رنگ زرد کاغذ روزنامهٔ لوتو ( روزنامهٔ سازمان دهندگان تور ) یا به دلیل نامتداول بودن آن گزیده شده باشد. [ ۱]
کریستوف تمایلی به پوشیدن پیراهن زرد نداشت و شکایت می کرد که تماشاگران به هنگام عبور او، صدای قناری را تقلید می کنند.
در دورهٔ بعدی تور در ۱۹۲۰، پیراهن زرد در مراحل ابتدایی اهدا نشد؛ ولی پس از مرحلهٔ نهم، دوباره معرفی شد. [ ۴]
پس از مرگ دسگرانژ، پاراف های او به پیراهن زرد افزوده شد و روی سینهٔ آن قرار گرفت. [ ۳] این پاراف ها در ۱۹۶۹ به آستین ها منتقل شدند تا فضایی برای تبلیغ لوگوی ویرلوکس ایجاد شود. هم چنین تبلیغ لو کوک اسپورتیف ( شرکت پوشاک ) در پایین بست زیپ گردن افزوده شد.
پاراف های دسگرانژ در ۱۹۷۲ به روی پیراهن برگشت و در بیشتر سال ها در سمت راست و در برخی در سمت چپ قرار داده شد. این پاراف ها در ۱۹۸۴ برای افزودن لوگوی تجاری برداشته شد، ولی نایکی در ۲۰۰۳ آن ها را به عنوان بخشی از جشن صد سالگی تور، برگرداند.
قهرمان تور دو فرانس و سایر مسابقات چند مرحله ای بر پایهٔ زمان کل طی شده توسط رکابزنان در مراحل تعیین می شود. می توان زمانی را به عنوان جایزه ( برای برندهٔ مرحله یا برنده در سربالایی ) از آن کم کرد یا به عنوان جریمه ( بر پایهٔ جرایم قانونی ) به آن افزود. در پایان هر مرحله، به رکابزن دارای کمترین زمان کل یک پیراهن دوچرخه سواری زرد اهدا می شود و اجازه داده می شود که مرحلهٔ بعدی را با پیراهن طلایی آغاز کند. [ ۵]
