ردالقافیه

رَدُّالقافیه
(یا: رَدِّ قافیه، در لغت به معنی بازگرداندن قافیه) اصطلاحی در بدیع، تکرار قافیۀ مصرع اول که غالباً در پایان بیت دوم صورت می گیرد: مرا به جان تو سوگند و صعب سوگندی/که هرگز از تو نگردم، نه بشنوم پندی/دهند پندم و من هیچ پند نپذیرم/که پند سود ندارد به جای سوگندی (شهید بلخی) گاه، قافیۀ مصرع اول در پایان بیت های سوم به بعد تکرار می شده است: یاری اندر کس نمی بینیم، یاران را چه شد؟/دوستی کی آخر آمد، دوستداران را چه شد؟/آب حیوان تیره گون شد، خضر فرّخ پی کجاست؟/خون چکید از شاخ گل، باد بهاران را چه شد؟/کس نمی گوید که یاری داشت حق دوستی/حق شناسان را چه حال افتاد، یاران را چه شد؟ (حافظ) ردالقافیه از صناعاتی است که تنها در قصیده و غزل به کار برده می شود.