ردافت
لغت نامه دهخدا
ردافة. [ رِ ف َ ] ( ع اِمص ) ردافت. اسم است از ارداف پادشاهان در جاهلیت و آن چنین بوده که شاه هر جا می نشسته رِدف در سمت راست او می نشسته و همینکه پادشاه می نوشید او پیش از مردم می نوشیدو آنگاه که پادشاه به جنگی می رفت ردف در جای او می نشست و تا بازگشت شاه خلیفه او بود و وقتی که لشکریان شاه برمی گشتند ردف مِرباع ( یک چهارم غنیمت ) را از آنان می گرفت. جریر گفته است : «ربعنا و رادفنا الملوک ». ( از اقرب الموارد ). و رجوع به ردافت و رِدف شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید