رخوده
لغت نامه دهخدا
رخودة. [ رَخ ْ وَ دَ ] ( ع اِمص ) رُخودة. نرمی و نازکی. ( از اقرب الموارد ). رجوع به رُخودة شود. || فراخی و فراوانی زندگانی. ( از اقرب الموارد ).
رخودة. [ رِخ ْ وَدْ دَ ] ( ع ص ) مؤنث رِخْوَدّ. زن نرم استخوان بسیارگوشت. گویند: امراءة رخودةالشباب ؛ ای ناعمة. ( از ناظم الاطباء ). مؤنث رِخْوَدّ. ( منتهی الارب ). و رجوع به رِخْوَدّ شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید