رخنه گشتن

لغت نامه دهخدا

رخنه گشتن. [ رَ ن َ / ن ِ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) سوراخ گشتن. سوراخ شدن. شکاف برداشتن. رخنه شدن :
زآن نکرد آهنگ شیر شرزه از بیم سنانش
رخنه گشتی چرخ و جستی برج شیر از آسمانش.
فرخی.
در عافیت آبادت از رخنه درآمد غم
پس رخنه چنان گشتی کآباد نخواهی شد.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

سوراخ گشتن سوراخ شدن شکاف برداشتن رخنه شدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس