رخنه اوردن

لغت نامه دهخدا

( رخنه آوردن ) رخنه آوردن. [ رَ ن َ / ن ِ وَ دَ ] ( مص مرکب ) خلل و خرابی رساندن. شکاف وارد آوردن. سوراخ ساختن چیزی یا جایی :
اگر پیل با پشه کین آورد
همی رخنه در داد و دین آورد.
فردوسی.
اگر زو دل شاه کین آورد
همه رخنه در داد و دین آورد.
فردوسی.
ناورم رخنه در خزینه کس
دل دشمن کنم هزینه و بس.
نظامی.
یأجوج وار هریک با تیشه زبان
آورده اند رخنه به سد سکندری.
طالب آملی ( از آنندراج ).
- به رخنه درآوردن ؛ وارد رخنه کردن. به سوراخ و شکاف درآوردن :
به رخنه درآورد یکسر سپاه
چو شیر ژیان رستم کینه خواه.
فردوسی.
- رخنه برآوردن ؛ بهم آوردن رخنه. ترمیم کردن رخنه و شکاف :
همه رخنه پادشاهی به مرد
برآری بهنگام پیش از نبرد.
فردوسی.
- رخنه در دیوار آوردن ؛ سوراخ در دیوار پدید کردن. سوراخ کردن دیوار.
- || ترک درویشی کردن. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( رخنه آوردن ) خلل و خرابی رساندن شکاف وارد آوردن .

پیشنهاد کاربران