رخش کردن

لغت نامه دهخدا

رخش کردن. [ رَ ک َدَ ] ( مص مرکب ) سرخ کردن. گلگون ساختن :
بکوبم به گرز گران سَرْت پست
کنم رخش از خون بر و تیغ و دست.
فردوسی.
ز بس سر که تیغش همی کرد پخش
زمین کرد گلگون و مه کرد رخش.
اسدی.
چو بر گِل گران بدره ها بخش کرد
همه رنگ رخساره شان رخش کرد.
شمسی ( یوسف و زلیخا ).

فرهنگ فارسی

سرخ کردن گلگون ساختن

پیشنهاد کاربران

بپرس