رخت فکندن. [ رَ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) مخفف رخت افکندن. رها کردن و افکندن جامه یا کالا و اسباب و لوازم. || مقیم شدن. ساکن گشتن. اقامت ورزیدن. سکنی گزیدن : بر بام سدره تا در ادنی فکنده رخت روح القدس دلیلش و معراج نردبان.
خاقانی.
فکندند ماهی بر آن چشمه رخت برآسوده گشتند از آن رنج سخت.