رخت برده

لغت نامه دهخدا

رخت برده. [ رَ ب ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) غارت شده. که کالا و اثاثش به تاراج رفته :
دلش رفته فراز و تخت مرده
پی دل می دوید آن رخت برده.
نظامی.

فرهنگ فارسی

غارت شده کالا و اساس بتاراج رفته

پیشنهاد کاربران

بپرس