رحول

لغت نامه دهخدا

رحول. [ رَ] ( ع ص ، اِ ) رحولة. ستور بارکش. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). آنکه شایستگی بار کشیدن دارد و مؤنث و مذکر آن یکی است. ( از اقرب الموارد ). اشتر باری. ( از منتهی الارب ). رجوع به رحولة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس