رحه

لغت نامه دهخدا

( رحة ) رحة. [ رَح ْ ح َ ] ( ع اِ ) مار بصورت طوق و پیچ خورده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). اصله رحیة. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). مار پیچ خورده. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس